BİR ANNENİN FERYADI

BÝR ANNENÝN FERYADI




Menenjit imiþ hastalýðým dediler ki;
’Çaren yok’
Yanýyorum hararetten bir yudum su veren yok

Ben yavruma doymamýþken ayrý koydu yolumu
Bu hastalýk kýrdý benim kandýmý,kolumu

Gidiyorum çiðer parem iyi dinle sözümü
CANIM YAVRUM
Belki artýk hiç göremem yüzünü

Kimse yokki býrakayým seni emin ellere
Sen aðlarken,
Ben kabrimde bakarmýyým güllere?

Ne olursun sus hiç aðlama

Çatma hilal kaþýný!
Kimsesizsin minik yavrum kimler siler yaþýný?

Kimler sesini doyuracak
Kimler seni soracak
Kimler ’yavrum’ gelin olmuþ diye hayal kuracak

Ahhhh bilseydin senin için ne hayaller kurmuþtum
Bir gün kýzým büyür diye hep düþünüp durmuþtum

Bu feryadým sitem deðil ben razýyým kadere
Körpe kuzum,minik kalbin dayanýrmý kedere?

Küçücüksün,dünya seni harab eder bebeðim!
Seni böyle kundaðýnda nasýl býrakýpda gideyim?

Yapayalnýz çekemezsin bu hayatýn kahrýný
Ne olur yavrum,sakýn üzme harab etme kendini

Son bir defa kundaðýný sarar iken koklayarak aðladým
ALLAH büyük, seni korur deyip ümit baðladým

Bir gün büyür de düþünürsen ANNEM-BABAM kim diye?
Bir FATÝHA oku yeter senden bize hediye

Gel son defa koklayayým nefeslerim sýklaþtý
Karþýmda dur seyredeyim gitme vaktim yaklaþtý

Ne o ’YAVRUM’aðlýyorsun sus aðlama bir daha
Gidiyorum artýk seni ýsmarladým ALLAH’a

______Pakize DURSUN (Özbaþ)
_____19/10/1979


Sosyal Medyada Paylaşın: