-Eyvallah be usta. Mevzu her ne kadar derin olsa da, izin verirsen önce kendimden baþlamak isterim. Kendini bilmeyen, baþkasýnda kendini nasýl görür ki?
-Ben senin dýþýný bilirim evlat. Ýçindeki seni anlat bana.
-Uzun bir süre önceydi, Aþka güneþin söndüðü günler! Ýkinci dünya aþk savaþý sonrasý aðýr yaralý, baþka bir coðrafyaya sürgün yemiþtim! Vefadan yoksunlara inat, kirlenmesin diye kaderim, kendi göbeðimi kendim kesmiþ, kendi kefenimi kendim biçmiþtim! Bedbin yüreklerden uzak bu coðrafyada, kendimce bir saltanat kurup, nasýlsa bekleyenim yok diye, ölüme bile rest çekmiþtim! Oldukça sevecen yanýmla, baþý okþanmaya muhtaç bir öksüz gibi, kimseler avutmayýnca öksüzlüðümü, mecburen aþka yetimliðimi evlat edinmiþtim! Öksüz dediysem, bakmayýn siz öksüz ve yetimliðime benim. Her ne kadar yetim olsam da, sair zamanlarda baþým omzuma düþse bile aldýrmam! Cephede sancaktar gibi yüreðim dik durur ve yine de aþka yürürüm! Demem o ki, ben hep saf yanýmdan vurulmuþum usta! Anlayacaðýn, vefasýzýn, vurdumduymazýn, meðer aþka ahrazýn kurbaný olmuþum!
Efkan ÖTGÜN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hüma Efkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.