Aradým sordum seni; çöl olmuþsun þiire Mecnunlarýn oldum da, dert vermiþsin ruhuma. Bir Leyla yarasýndan, öl demiþler þaire Çilelerden soldum da, gam düþtü dergahýma!
Beklesem de baharý, gelmez daha ilhamýn Kalbine tül çekilmiþ, görülmüyor endamýn Belki son vedasýdýr, buda sana sevdamýn Hasretinden öldüm de, girmeyin günahýma.
“Her nefis tadacaktýr” elbet bir gün ölümü Yellere verdim bende, bahtý kara gülümü Ne gelen var ne giden, sormaz gayrý halimi Efkarýndan doldum da, bak çeþm-i siyahýma.
Paralanma ey gönül! Olursun tek kalaný Aþkýn sonu veremdir, var mý vuslat bulaný? Bahtýmýzda hazandý, öldürdün yar olaný Ne zamanki güldüm de, anlatma külahýma!
Ýstemem sevabýndan, bana kalan intizar Çekiyorum çilede, saçlarýmda yaðan kar Kutuplarda gibiyim, üþüyorum bur da yar; Ayazýnda kaldým da, doðmazsýn sabahýma.
Ýskenderun 🌹(Mazinin Günlüðü) Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet KARA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.