BOMBOŞ BİR ŞEHİR

Zindan örneði þimdi bu þehir
Gözlerim yaðmurlarýnla arkadaþ
Sen gittin diye... ey sevgili !
Aygün güneþ’e , bende gözlerine muhtaçken
Seni benden koparan senelere ne diyem ?
En zonturlu küfürleri mi edeyim
Gelmiþine geçmiþine sayayým mý
Ah !.. onu da yapamýyorum
Tüm zararlarým kendime, acýlarým
Bana ediyor en zor çýkýlmazlýklarý

Hayalin hep karþýmdayken
Resimlerin benimle, ben onlarla
Konuþuyorken
Ve þu komþunun matkap deliþleri duvarý
Beynimi deliyor sanýyorum
Gelsen bu sesler þarký olurdu bana
Yanaðýmda sýcak seller þu an
Bir Müslüm baba þarkýsý eþliðinde
Toz pembe sanýrdým hep dünyayý
Ve yaþamayý orada
Oysa ; gurbet ayrý götürdü deðerlerimi
Ayrýlýðýn daha beter etti beni

Aðlama... aðlama sen
Neye akar bunca damlalarýmýz ?
Benim damlalarým
Filizlendirdi ayrýlýk güllerini
Siyah açtýlar onlar
Bilme bebeðim, içimdeki
Sana aðlayan yetim sokaklarý
Bilme

Hazan gelmiþ pencereme
Deniz yine gri dalgalanýyor
Bulutlar arasýnda güneþ ama
Iþýk huzmeleri kalbimi ýsýtýyor
Maviler arasýndan gözlerini resmediyorum
Þu yanan kalbime
Bu þiiri sana yazýyorum
Yaðmurlu þiirlerimi gönderiyorum

Dalmýþým hayallerime
Bir þarkýnýn naðmelerinde delice
Gölgeler dolaþýyor sanýyorum etrafýmda
Sensin onlar... avunuyorum hayalinle
Gittin gideli
Kim bilir
Kaç fýrat nehrinin coþkun sularý kadardý
Sana akan gözyaþlarým !
Çaresizliðimin onüçüncü basamaðýnda baðladýlar ellerimi
Burada akþam çöküyor, hep ayný þarkýlar dinliyorum
Hep yarým notalar
Ýçimde yaðmurlar yaðýyor durmaksýzýn
Zonkluyor þakaklarým

Yalnýzým
Akþamýn o can alýcý saatlerinde
Bir gurbetçi inlemesi gibi karanlýklar
Yine þarkýlar yükselirken radyoda
Bu akþam en ince yerimden vuruyordu
’Bilsen Uzaklarda Kimler Aðlýyor ’
Uzaklara kan - revan mektuplar giderken

Bak þimdi halime
Giden yalnýz sen deðildin
Bu gidiþle
Ellerin, gözlerin, hayallerin de gitti
Aðlamak istedim
O en karanlýk gecelerde
Anýlar çivilendi yüreðime tek tek

Günay Koçak

6. 6. 2024
Sosyal Medyada Paylaşın: