eskiyen günler

su aðýr , topraða aktý
sustum , her þeyi söyledim sustum
pencerelere takýlý kaldý gölgem

ben deðiþtim diye
buruþuverdi uzattýðým gül
yüzümde yuvarlanan ayna parçalandý

þimdilerde ne yapsak
bulamayýz bir daha o günleri sevgili
gel desem , diz çöksem !

ben uzak kaldým uçurtmalara
sense kendine örtünen aðlar gibisin hala

öðrendik de daðlar ardýný
ne bir yol varmýþ , ne bir geçip giden

yýpranmýþ köþelerinde
öylece kalmýþýz hayatýn
Sosyal Medyada Paylaşın: