devrik bir cümleydim o zamanlar
özne bir yerde
yüklem baþka bir yerde
harf yetmezliði dedi aþk doktoru
ve benim branþým deðil diyerek sevk kaðýdýný elime tutuþturdu
doktor dedim
bir þey sorsam sýradaki hastayý çaðýrmadan önce
.buyur dedi gözlüklerini burnunun ucuna indirerek
þu yüklemi sona alsanýz da uðraþmasam sevkle mevkle
sýradaki hasta diye seslendi
peþinden hadi selametle
insan dedim kendini tanýmalý evvela
tanýmalý ki kendi kendinin doktoru olabilsin
diye diye ikna ettim kendimi
yollarý duble yürüdüm
özneyi baþa alýyordum yol boyu
yüklemi sona
ama ortasý boþ kalýyordu bu defa
yollarý duble yürüdüðümden olmalý diyerek mola verdim kendime
nasýl yorulduysam söz uykusuna dalmýþým
çayýmda belirtisiz nesneler
baþýmda kýlavuzundan firar bi ima
karýþtýrýp duruyorum çorba kaþýðýyla..
..