renklerden beyaz’a aitim.
yaðmurun damlalarýnda saklýyken
kýrýlýyorum,
güneþ vurunca...
ne önemi var!
sonuçta anamdan, babamdan aldýðým
öz’e sahibim.
entarisiz dolaþýyorum yollarda
uzun, kýsa, çýkmaz...
aðlayarak baþladým herkes gibi.
ilk arkadaþlarým; anam, babamdý.
þimdi ya tek
ya da çoðulum.
yalýnayak basarak geçiyorum.
killi, kumlu, kýrmýzý...
toprak iþte
ne farkeder ki!
anam, babamdan öncesi
kaderimin doðuþ ve bitiþ çizgisi.