Hasbihal

sen dört koluna uzamýþ köklü bir aðaç gibi
ben gittikçe dalgýnlaþan zamanda sarkaç gibi

tatlý düþler sonsuza dek sobelenir mi söyle
yel kovanlarý bilir mi önceden geleceði
her fýrsat baþý akreple kafa kafaya
akrep ki adýndan belli ,zehir böceði.

aynalardaki aksimi beðenmiyorum
hayat kýrgýn bir bakýþ mý
hiç bilmiyorum.

müsvedde yaþamlar kalýyor geride
kötü bir roman
her okuyuþta yeniden,yeniden büyüyor insan
her anýþta eskimekten kurtuluyor bir þeyler
geçtiði tüm yollardan

(adýna ertelenmiþ binlerce yaprak var sýrtýmda ’gül’ lerim aðýr
dört koluna güvenirsen
beni de çaðýr.)

birazcýk hayal et,birazcýk aðla
gecede kavgasý vardýr sabaha çýkacak düþün
eðer içinden gelirse dilsiz kavalýmý da geçir
sen beni böyle bilmezsin,sustum
sen anla...

yaþarken sözlükten geçmez
laf deðil kahýr
doðan günde yangýnýn var eyyy
kendine saðýr.


filiz çelik

Mayýs 2002
Sosyal Medyada Paylaşın: