MENEKŞELİ MEKTUPLARIN

Dün gece yine hatýralarýmýzla ýslandým
Gözlerim gözlerinin hayalindeydi
O anýlar sokaðýndaki gözlerini andým
Yýðýldým akþamlara
Yýðýlýp kaldým aþkýnýn tek þarkýsýna

Sabahýna uyandým
Her köþe seninle doluydu
Sesin...eþyalarýn...menekþen
Menekþe kokulu akþamlarýn
Pembe mine çiçeðin
Köþede seni bekleyip, bana el sallayan
Masmavi güller açtýran dünyama
Senle dolu hatýram... gözlerin

Bu gün bir kez daha hüzün kattý ruhuma
Hatýrlanan, seni hatýrlatan , anlatan
Yokluðundaki tek tek konuþulan o uzak
Karanlýk sayfalarda yazýþýn bekleyiþini
Bin kez aðladým belki
Sensizliðime
Hadi gel çokluklar kat
Bu bekleyiþimdeki ýssýzlýðýma

Bu gün
Her günkünden daha susuz
Daha hasretim sana
Ellerim uyuþsa da, gözlerim aðrýsa da
Yazýyorum sana
Ýþte yine yüreðimden hasret mektubunu
Hiç bir þey gidermiyor yokluðunu
Ne etrafýmdaki papatya kokulu minikler
Ne tütüp duran dumaným !
Seni gereksiniyorum menekþelim
Gereksiniyorum
Bir kez olsa yüzünü görsem diyorum
Sesini duyuyorum, yetmiyor menekþem
Ne yapsam avutamýyorum beni
Yokluðun oturunca içime
Çýðlýk çýðlýða sana sesleniþlerim
Duy beni menekþem, duy !

Umutsuz bir yolcu, bir ayrýlýk garibi ben
Seni arayacaðým tüm kapýlarda
Yokluðun öylesine gerçek, öyle katý ki
Özgürlük ne demektir, þimdi anladým
Her yaným tutuklu bunu seninle anladým
Dikenli tellerin kalbimin etrafýnda
Nasýl sarýlý olduðunu... gidiþinle anlattýn !

Þimdi yorgun bir kadýn
Bilmem kaçýncý katýnda kahýrlý mevsimlerin
Sarýlmýþ anýlarýnýn penceresine
Günden, gecelere... güneþten ay’a
Bitiremiyor aylarý saya saya
Sonu gelmiyor mektuplarýnýn da yaza yaza
Gökyüzüne anlatýyor bazen seni
Göðün kýrýk camlarýný siliyor
Kanayan dudaklarýyla bir kadýn !
Ellerinde yine eski resimlerin
Dilinde bestesiz þarkýlarý söylüyor KADIN !
Hece hece ruhuna ezberletiyor adýn

Alýn yazýsýný siler gibi kadýn
Çýkmýþ balkonuna hatýralarýn
Beklediði, biriktirdiði zamaný siliyor
Alýn yazýsýný siler gibi
Islanmýþ gözyaþý mendilleriyle
Yorgun bir KADIN !

gÜNAY kOÇAK

03. 06. 2024
Sosyal Medyada Paylaşın: