DEMİR DAĞLARİ ERİTİRSİN
Gecenin sessizlýðinde seni düþünüyorum,
Kalbime hüzün deðdi.
Ne kavuþtum ne ayrý düþtüm senden,
Ufkum hayellerime boyun eðdi.
Beni benden eden duygularla var oldum.
Sen benden uzaklaþtýkça kahroldum,
Hep hayallerimin peþinde,
Ben senden uzaklarda yoruldum.
Seni sordum; düne, bugüne, yarýna,
Yok deseler de var dedim,
Sana baðlandým, senin sevdana,
Ah vuslat, bilsen seni ne kadar özledim.
Bilirim, karanlýðý yýrtarak gelirsin,
Sessizlýðin içinde þafak vakti ses verirsýn,
Sen ki mazlumlarýn ahýný duyar,
Umutlar sönmeden imdada yetýþirsin.
Bilmem ki ne zaman gelirsin,
Puslu bir gecede, bir çýðlýðýn ardýndan mý?
Ama inanýyorum, gelirsin,
Buz kezse de evren, demir daðlarý eritirsin.
Dün geldin, yine gelirsin!
MehmetAkpýnar
Mut, 020624
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.