Ah! O Melekler
Görüp gözeten ah! o melekler,
Ýnsan oturduðu zaman onlar gelirler,
Biri saðýna,diðeri soluna oturur.
O kimse yürüdüðü vakit,
Biri önünde,diðeri arkasýnda gider.
Kul yattýðý vakit,
Biri baþ tarafýnda,biri ayak uçunda otururlar.
O melekler asla insandan ayrýlmazlar,
Bizi görüp gözeten ’Kiramen Katibin’ melekler.
Her kiþinin iþlemiþ olduðu,sevap ve günahý yazarlar.
Ecel gelene kadar bizden ayrýlmazlar.
Kiþi ölüp ruhu çýkýnca, o melekler:
Ya Rab! Bize izin ver semaya çýkalým derler.
Hak Teâla: Gökler doludur, siz yerde tesbih ediniz,
Hasýl olan sevabý o kulumun defderine yazýnýz..
Hakka boyun eðen bizi gözeten ah! o melekler.
Ýnsan baþý boþ mu yaratýldý zannediyor? vah bana!
Biz sorumsuz deðiliz. Görüp gözeten elçiler var ya.
Þahsi mesuliyet var!
Ne büyüklenenlere,
Ne de þeytana,
Sorumsuzluðumuzu yýkamayýz.
Ali Kýlýç Kakiz
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.