Umutlarım

UMUTLARIM
Kuþ cývýltýlarýna karýþan uzaktan gelen
Horoz sesleriyle adýmlýyorum.
Her gün gidip geldiðim köy yolunu,
Yol uzun, yol tenha
Sadece gidip gelmek zorunda olanlarýn bildiði bir köy yolu,
genellikle tenha
Týpký kalemim ve þiirlerim gibi...
Beni yola çeken sessizlik mi?
Yoksa yalnýzlýk mý?
Sessizliði bozan köy arabalarý ve
Camlardan yansýyan ilginç bakýþmalarla
birlikte gelen selamlaþmalar...
Karacadað’ dan kopup gelen minik akarsuya
Yazýlýp býrakýlan; yalnýzlýða dair þiirler, mektuplar...
Etraf göz alabildiðince düzlük
Düzlüðü bozan Karacadað’dan gelen minik akarsu
ve Minik akarsuya umutlarýný
Bir tahta oltanýn ucuna baðladýðý misinayla atan
Köylülük halim! ..
Üþüyorum farkýna varmadan
Arabaya binince anlýyorum üþüdüðümü.
Þoförün dikiz aynasýnda fark ediyorum,
Pembeleþen kulaklarýmý.
Bir mühlet hissedemiyorum onlarý
Parmaklarým telefonun tuþlarýna dokunamýyor artýk,
Yol uzun
Umutlarým yolda kaldý
Dönüþte yolda bulursam onlarý
Eðilip usulca alacam avuçlarýma! ....E.Balta 2002

Sosyal Medyada Paylaşın: