Derince çekip nefesini
Dudaðýnýn kývrýmýndan
Üfle
Gögsüne inen
Fýrtýna bulutlarýný
Açýlsýn gök/yüzün
Açýlsýn ki;
Gamzelerinde saklý
Serçeler havalansýn
Gülüþünün üstüne
Ebem kuþaðý renginde
Belki
Yeniden
Düþer nefesinden bahar
Toprak ananýn rahmine
Ve
Seviþtirip yaðmuru
Yaþamýn
Devrik cümleleleriyle
Oðul verir kovanýna
Elbet
Yenilir
O zaman karanlýk
Teninin çiçekli elbisesine
Ki;
Sen
Zaman/sýzým
Ben
Hazýrým
An’a
Güneþe
Ýp baðladým
Çekip
Getiririm
Bulutsuz gök/yüzüne...
Taylan KOÇ