Yüzümdeki çizgiler, çok mu derine inmiþ? Defettim sanýyordum. Meðer üst üste binmiþ! Her bir çizgi bir vadi; sanki içime sinmiþ. Öyle hayal kurdum ki, silsem de silinmiyor!
Her mevsim ayrý bende; binbir renk çiçeklerle. Kurdu, kuþu, çakalý, gezinir meleklerle! Sofram açýktýr her dem. Dua ve dileklerle; Yiyen çekip gidiyor, kýymetim bilinmiyor
Gül ekmiþ olsam bile, . diken biter yolumda! Sanki hazan mevsimi; aþk yeþermez dalýmda! Nabzým da durdu artýk! Alýnmýyor solumda! Ölüm kolay desem de; kolayca ölünmüyor!
Efkan ÖTGÜN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hüma Efkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.