Yine Tavşanlar Çiz

Bir ayrýlýk þiiriydin velhasýl,
þimdi bana senden baþka ne lazým,
biraz laçkasýn ve aþka inancýmsýn,
tadýný sevdiðim tek ilacýmsýn.
Gel yine benim ol, yine tavþanlar çiz.

Yeniden gülümse bana o þirin yüzünle,
yokluðunda kimsesizdim sadece sigara ve hüzünle.
Tokluðumla açlýðým bir olurdu yokluðunda,
bir tebessüm biterdi yüzümde,
bazen sarhoþ olup beni yokladýðýnda.
Ýnan üzgünüm bazen seni fazla zorladýðýmdan,
ikimizde býktýk nihayetinde hayatýn zorluðundan,
veya ilerleyen yaþýmýzýn sorumluluklarýndan.
Þimdi herþey tamamsa, gel yine benim ol, yine tavþanlar çiz.

Karþýna geçince, aðzým düðümlenir kelimeler mahsur kalýr.
Aþkýn nezarethanesinde bir benim gönlüm mazlum sanýrým.
Güven bana, herkes seni býraksa da bir ben sana mesud kalýrým.

Benim için karmaþýk bir bulmacasýn,
içimdeki amansýz kargaþasýn,
peki beni gerçekten anlarmýsýn?

Güven bana kadýn, elimden tut ve benimle adýmýný at,
belinden kavrayým seni ve ufuklara bakalým,
batan güneþe karþýn yatalým,
aklýmýza irtica etsin, o Japon yazar,
merak etme daima sohbetin sarar,
sakýn unutma, hasret kalbe zarar.
Kapkaranlýk bir mezar benim yerim,
eðer seni tutamýyorsa bu tombik elim.
Anlayacaðýn, seviyorum seni, gel yine benim ol, yine tavþanlar çiz.
Sosyal Medyada Paylaşın: