AĞLADIM

Selviye nazar olur, kýrýlýr dediler.
Ýnanmadým...
Omuz verdim kýrýlan dallara,
umudum altýnda kalsa da
durduramadým devrilen çýnarlarý;
çalýlarý kýskandým, aðladým.

Yýldýrýmlarla gökler yarýlýr dediler.
Ýnanmadým...
Damla damla serilip yollara,
süzülüp topraða dalsa da
gördüm buhar olup giden yaðmurlarý;
dolularý kýskandým, aðladým.

An deminde Kabe’ye varýlýr dediler.
Ýnanmadým...
Çivi çivi vurulup nallara
gönlüm bir küheylan olsa da
fehmedemedim andaki asýrlarý;
delileri kýskandým, aðladým.

Uzatýlan ele el verilir dediler.
Ýnanmadým...
Batmýþken kuyudaki millere,
tacir halatýný salsa da
aklýmdan taþtý, kaldýrmadým sýrlarý;
velileri kýskandým, aðladým.

Yeni doðan, topraða sarýlýr dediler.
Ýnanmadým...
Çakýlýp kalmýþým bu ellere;
baht betona mahkûm kýlsa da
düþleyip toprak baðýrlý þehirleri;
ölüleri kýskandým, aðladým.

Ahmet Yaman

Sosyal Medyada Paylaşın: