DUDAĞINDAYIM

D U D A Ð I N D A Y I M
Yüreðime hain saatlerde karþýlaþtým,
Almadým ama selamýný yalnýzlýðýn…
Vazgeçtim hayýrsýz yollara bakmaktan,
Sýyýrýlýp kadýnlýðýmýn bütün mor kaprislerinden,
Baktým olmuyor, attým kendimi…
Sokaktayým…
“Pes” dedi içimdeki ölü çocuklar,
Yüzde yüz bana ait koyu bulutlarým altýnda,
Saðanaktayým…

Yaman sevda dedikleri bu muymuþ?
Savurduðun kýyýda yüzüstü býraktýðýn
Ýliþkisi batýp karaya vurmuþ,
Bitkin, bir sevgiliyim…
Yaralýyým…

Gýrtlaðým yýrtýlýrcasýna feryat ediyorum,
Mümkün deðil, duyuramýyorum…
Hep yanýmdasýn, hissediyorum ama göremiyorum.
Sen saðýr, ben kör…
Nasýl olacak bilemiyorum…

Uzun zamandýr bekliyorum,
Geciktin…
Gelmen lazým…
Öylece kalakaldým,
Sensizlik duraðýndayým…
Biliyorum, ben hatalýyým…
Yeter artýk, ona buna beni þikâyet…
Ben bilmiyorsam þayet,
Bana sevmeyi sen öðret…
Nereden baþlayacaksýn biliyorum…
Beni düþündüðün her alevli gecede,
Koyu kýrmýzý öpücüðüm,
Dudaðýndayým…
Alp ARSLAN
Ankara - 18 Kasým 2016

Sosyal Medyada Paylaşın: