Þair gönlüm yine deli çaðýnda, Dünyanýn debdebesi feleðin aðýnda, Gönlümün çiçekleri açar mutluluk baðýnda, Görmez oldu hakikati insan modern çaðýnda.
Görünmek telaþýna düþmüþ insan, Olmak için ne dert taþýr ne izan, Egosu sinesinde yapmýþ tavan, Bilmez mi ki bu yolun sonu yavan.
Kaç kere yalana kandý, Kendini hep fildiþi kulelerde sandý, Hakikate kör ve saðýrdý, Gerçek sandýðý serap misali yalandý.
Mamoste der ki a dostlar bu ne ahvaldir, Heyhat! Etrafýný sarmýþ apaçýk bir gafletdir, Çivisi çýkmýþ bu düzene kalk ve bildir, Tüm modern putlara inat, hakikat tek ve bir(r)dir.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Şerif Öğretmen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.