Kýrmýzýlara bürünmüþ halin Vakit; Güneþin batmaya baþladýðý saatler Yavaþça iniyor süliyeti , Minarenin üstünden aþaðýya Ve sen gülüyorsun, Oturmuþ karþýdaki bankta
San ki o güneþin parýltýsý Yüzünden daðýlýyor etrafa
Öylesine ýsýtýyordu ki gülüþün Eritiyor kalbimin buzlarýný Biraz sonra iyice ýsýnmaya baþladý Oturduðum banktan kalktým ayaðý Ve sana doðru atýyordum adýmlarýmý Ne söyliyeceðimi bilemedim Silinmiþti tüm sözlerim Birden ciddileþti mimiklerin Ama yinede öylesine þirin
Konuþtuk sonunda birkaç söz Bir umuttu belki bakýþan göz Aldýn benden numara mý Unutmadan söylemiþtim adýmý
Vakit akþam olmuþtu Ve bayramda son bulmuþtu Bir acele ile gittin Belli ki buralý deðildin
Bir bayram anýsý yaþattýn bana Son günün son saniyelerinde Bir umut kaldý içimde Bekliyorum arayacak mý diye
Sosyal Medyada Paylaşın:
karizmaşey Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.