Ey içimde dinmeyen sýzý ey damarýmdaki dalgalý deniz yanaklarýmdan süzülerek akan coþkun nehir soluðumdaki kördüðüm adýný andýkça düðümlenir boðazým
nereye baksam herkesi sana benzetip tebessüm ettiðim anlarda fark ediyorum gece ile gündüzün tezatlýðýný öyle ki bir dinginlik çöker üstüme durup durulurum ve bir kez daha anlarým seni ne çok sevdiðimi
huzurum mutluluðum olursun çoðaldýkça çoðalýrsýn ruhumda kalp atýþlarým ritim tutarken aþka kendi içimde tutsak olurum kendime
zaman yengisini özümserken yüreklerimiz kýrdýk kýrýldýk ve yaralandýk yine de vazgeçmedik sevmekten
kimi gýpta etti sevdamýza kimileri kültüre kurban etti öpüþmelerimizi recmetmek istedi birileri biz yine yeniden daha çok sevdik birbirimizi
Efkan ÖTGÜN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hüma Efkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.