"Yazdýklarýmla, yaz(a)madýklarým arasýnda bir yerde kirlendi ruhum; Ve ben her harfi tek tek sýktým beynime. Dilini ýsýr bazan demiþti, oysa , ruhumu güldüren, dilim pare - pare dilmlenmiþti bilemedi! Düþünceden azat olmuþ, koyun ruhlu faiþeler, saçýný tarýyordu ruhum yanarken. Ve ben bana söyleleni yapmanýn acýsý ile, hep sustum. Anlamaya baþladýðýmý her düþündüðümde, bu çivisi çýkmýþ dünyayý, aynada gördüðümü tanýyamadým. Ne olmuþtu bu çirkin adama? gözlerinin arkasýnda ki kin, kime aitti? Sahibinin gütmediði... Dedimya, yazdýklarýmla, yazdýr - ma - dýklarý arasýnda bir yerde kirlendi ruhum; Ve ben her harfi tek tek sýktým beynime. Oysa, yýkayacaktý kalbimi cümlelerim, ve ben belki, belki mutlu gidecektim cehennemime. Hiç bir puþt, pususu kesmeyecekti yolumu. Isýrdým dilimi, pare - pare dilimlendi, o bilmedi... __þairþizofren__
Sosyal Medyada Paylaşın:
şairşizofren Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.