Kaybetmek..!

Dünyaya geldiðim, ilk günden Baþladým ben kaybetmeye,
Doðduðum gün,
Anne karnýnýn
O muhteþem sýcaklýðýný kaybettim,
Ki, o günden beri, ýsýndýðým Söylenemez.

Ama, Yeryüzünün enn muhteþem
Ýnsaný’ný kazanmýþtým,
Bir Annem olmuþtu artýk,
Ve bir babam, Adamm gibi adam.

Benden daha evvel, bu nimete ulaþanlarda vardý ama,
Abilerim vardý,
Hemde üç tane,
Cennete düþmüþ gibiydim ilk Zamanlar,
Elden ele, omuzdan omuza dolanýp duruyordum.

Gak desem sütüm hazýrdý, guk desem yemeðim,
Hiçbir eksiðim yoktu,
Hani derler ya, ekmek elden, su gölden,
Yaþayýp gidiyordum iþte.

Zaman çabuk geçiyordu,
Tabi dert yok tasa yok,
Yediðimiz önümüzde, Yemediðimiz ardýmýzda olunca, Zamaný kim takip eder ki,

Kaðýt, kalem, defter, sulu boya
Derken,
Okul baþlamýþtý artýk,
Dersler, erken kalkmalar,
Okul yolu, ödevler girmiþti Hayatýma,
Ve, yaramazlýk yapmayý,
Kafama göre takýlmayý, Oynamayý,
Daha doðrusu bebekliðimi
Kaybetmiþtim artýk.

Öðrenim hayatýmda kýsa sürdü aslýnda,
Beþ yýlda iþi bitirdik,
Hatta bir yýlda kuran kursu
Dersek,
Altý yýlda, yüksek
Ýhtisas olayýný Nihayetlendirmiþtim.

Ardýndan, bahçe bað iþleri
Baþlamýþtý,
Köyde yaþayýnca insan,
Tutmalý bir iþin ucundan,
Böylece okulumu,
Arkadaþlarýmla geçirdiðim
Güzel vakitlerimi, ve Öðretmenlerimi de kaybetmiþtim.

Bu arada, yaþ artýk, onyedi
18, e doðru yol alýrken,
Çocukluðumu da kaybettiðimin
Farkýnda olmam,
Hiçte uzun sürmedi,
Türkülerde duyduðum
Gurbet kelimesinin,
Tam orta yerinde buldum kendimi,
Ne hazindirki, Doðduðum Topraklarýda kaybetmiþtim,
Ve artýk, özgür bir, birey olarak Çalýþýyordum, Dava, ekmek davasýydý artýk.

Gerçi, iki yýl sürmüþtü bu özgürlüðüm,
Tüfek omza,
Selam dur, ve yaylalar, yaylalar,
Sesleri ile çalkalanan, Bir yerde bulmuþtum kendimi,
Artýk silah altýndaydým,
Her türk gencinin,
Hayatý boyu,
Anlatmakla bitiremediði,
Askerlik anýlarýmý, biriktirmeye baþlayýnca,
Kýsa süreliðine de olsa,
Özgürlüðümü kaybetmiþtim

Sayýlý gün tez geçer derler,
Ve öylede oldu,
Geldi geçti, þafak doldu,
Anýlar kaydedildi,
Kalbi kadar temiz sayfalara,
Hatýralar yazýldý,
Arkadaþlarýmýz tarafýndan,
Derken, askerliðimizi, komutanlarýmýzý, asker arkadaþlarýmýzýda kaybettik.

Hayat mücadelesi dediðimiz,
O büyük týrmanýþ, baþlamýþtý artýk,
Ve büyük bir kaybýn daha eþiðine
Gelmiþtik,
Gençlik, bir veda bile etmeden, Yarý yolda býrakmýþtý bizi,
Erken kaybetmiþtik gençliðimizi.

Yüce Rabbim, bizi bu yola çýkarýrken,
Bir sandýk dolusu,
Hazine vermiþti adeta,
Ve doðduðumuz günden beri Harcaya harcaya gidiyorduk, yolun sonunu bilmeden,

Güzel bir kaybýn ilk adýmlarýný atýp,
Dünya evine girmiþtim artýk,
Bu sefer bekarlýðýmý, baþýboþluðumu kaybetmiþtim,
Ama, artýlarý çoktu bu kaybýn,
Güzel bir eþ, çocuklar, mutlu bir Yuva, en kötü günümüz böyle Olsun neþesi ile, sýk sýk, Ayaklarýmýz yerden kesiliyordu.

Taaaki, gölgesi bile, dünyalara
Bedel çýnarýmýzýn, yýkýlýþý,
O güne dek,
Hatta bu güne dek yaþadýðým
Enn büyük kayýp ile,
Karþý karþýya kalmýþtým,
Babam, babasýndan aldýðý Mirasý, (öksüzlüðü), bize devretmiþti, ve artýk yoktu.

Allahtan, Annem vardý ve baþýmýzdaydý, yoksa,
Yer yarýlsýn, içine girelim Rüzgarlarý esiyordu baþýmda, Bambaþka bir korku daha Sarmýþtý beni,
Annem diyordum, annem,
Annemde giderse, ölürüm Herhalde,
Yaþayamam diye geçiyordu Aklýmdan,
Öyle ya en acý kaybýmý Yaþamýþtým, ve ardýndan bir Benzerini yaþamak, beni Hayattan koparýr diyordum.

Fazla sürmedi, bir 9yýl sonra
Korktuðum baþýma gelmiþti,
Artýk, Annemde yoktu,
Ama ben hala yaþýyordum,
Nasýl hayattayým, buna þaþýyordum,
Oysa yaþayamam
Diyordum,
Nefes alamam, yiyemem,
Ýçemem, söyleyip gülemem, Artýk hiçbir þekilde eðlenemem Diyordum.

Alýþamýyorsun ilk baþta, Kabullenemiyorsun,
Ýsyana sevk ediyor seni yaþadýðýn Acýlar,
Ama Kaybetmenin, bir kural Olduðunu öðretiyor insana hayat,
Salya sümük aðlasanda aylarca, Sille sille, tekme tokat, Öðreniyorsun kaybetmeyi,
Ve teslim oluyorsun hayatýn Akýþýna.

Tam bitti derken, yeni kayýplar yaþýyorsun,
Hergün, dünü’nü kaybediyorsun mesela,
Ve daha neleeer neler, Kaybetmek,
Bu dünyanýn deðiþmez kuralý,
Ve sen bitmeden bitmeyecek
Kaybediþlerin,
Ne zaman ki bir baþkasýnýn
Kaybý sen olursun,
Ancak o zaman,
Kaybetmekten kurtulursun.

FEVZÝ EMÝR YILMAZ
Sosyal Medyada Paylaşın: