Sen, göðsü parçalanmýþ bir adamsýn, Kurak bir kum tepeciðinin üstünde kulaç atan, Ayný kelimeleri farklý biçimde aðlayansýn, Bulutlar daðýldýðýnda çýrýlçýplak yalnýzlýðý kucaklayan, Sen, göðü arþýnlayan siyah bir kargasýn: Simsiyah! Bahtýndan daha kara, akþamdan arta kalan, Besteleri, çýðýran sesinde bocalanan, Sen kocaman bir daðsýn, Hiçbir þeye kimseye deðil, Denize, boþluða doðru yýkýlan, Açan her çiçeðe tebessüm ýsmarlayan bir aðaçsýn, Fakat kuru, Üstünde bir sürü isim, çentik, hatýra taþýyan, Kýrýlacak dalýn kalmadýðýndan; Yaðmurla, rüzgârla, güneþle, Tek bir kelimen, Tek bir tepkin kalmýþ gibi, Sadece çatýrdayansýn! Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.