I. Kimse anlamaz, Benim neden sustuðumu. Bir çocuk bahçesinde, Artýk ismi hiç söylenmeyecek, Pek çok çocuðun anýlarýnýn olmasý. Ýþte budur beni susturan.
II. Kýrýk bir salýncak, Bomboþ kalýr. Bir daha hiç duyulmayacak, Çocuklarýn sesleriyle. Kendimize gelebilseydik keþke, Çocuklar aðladýðýnda.
III. Bir anýt dikeriz belki Bütün kaybolan,ölen çocuklar için Bir anýt dikeriz belki Bir gün bir küçük aydýnlýk için.
IV. Ve orada buluruz kendimizi. O anýtýn altýnda buluruz, Belki de yitirdiðimiz her þeyi. Uyanabilseydik keþke, Çocuklar aðladýðýnda.
V. O meçhul, O hiç büyüyemeyecek çocuklarýn, Adý bile yazmayacak tarihte. Kim bilir hangi kara defterde, Yazýlýdýr kötü kaderleri.
VI. Bir þiirin içindedir oysa , o çocuklar. Saklý kalan Bir hikaye gibi, Sessiz ve derin. Hüzünlüdür onlarýn hikayesi.
VII. Dinle beni; Hiçbir kitapta, Ama hiçbir kitapta, Yazýlý deðildir bu; Oysa karanlýk her zaman okunur, Göðün yabancý dillerinde. Keþke unutabilseydik okumayý, Çocuklar aðladýðýnda.
VIII. Savaþ, Barut, Bomba, Silah, Yýkým, Ölüm, Ve her þey sizindir. Bu karanlýkta.
IX. Hiç kimse durup dururken Kendisini yem etmez balýklara, Engin denizlerde. Hiç kimse durup dururken Kendini denizlere vermez Bir fýrtýnanýn ortasýnda.
X. Hiç kimse , Nedensizce, Kendini býrakmaz, Bir sarkacýn ucuna.
XI. Ve hiç kimse durup dururken, Kendini býrakmaz, Bir uçurumun kenarýndan aþaðýya.
XII. Ve Hiç kimse durup dururken, Ýki aðaç arasýnda, Asmaz kendisini yalnýzlýða.
XIII. Kuþkusuz ki gayrimeþrudur bütün kelimeler; Bir çocuðun masumiyetini taþýyorsa harflerinde. Failiyse bunca acýnýn ve gözyaþýnýn, Masum deðildir hiç bir dilde , Masumiyet kelimesi.
XIV. Bir gül, bir ateþ, bir duman, Bir kýþ gecesi rüyasý, Ve her þey, Sizindir, Bu karanlýkta.
XV. Bir resim, bir nota, bir söz Bir ilkbahar sabahý Ve her þey Sizindir. Bu karanlýkta.
XVI. Bir aþk, bir hasret, bir düþ Bir sonbahar yapraðý Ve her þey Sizindir. Bu karanlýkta.
XVII. Ve biz Durmadan ararýz Bir hayalin peþinde Yitik zamanlarý.
XVIII. Bir gün belki yeniden buluruz kendi gölgemizi Bir aynada.
XIX. Ya da, Ve her adýmda Biraz daha eksiliriz. Kendi gölgemizde, Biraz daha kayboluruz. Her adýmda yaklaþýrýz yokluða.
XX. Belki de Ölen,aðlayan her çocukta, Bir parçamýz kaybolur. Bir yapboz misali Usul usul parçalanýrýz hayatta.
XXI. Ve o parçalar, Bir araya gelir. Bir gün bir yerde, Bir anýtta birleþir. Belki bir gün; Öldürülen tüm çocuklar. Bir araya gelirler, O anýtýn etrafýnda. Ve daðýlýrlar ; Okullara, Parklara, Sokaklara. Ya da , Vazgeçseydik keþke parçalara bölünmeden önce, Vazgeçseydik büyük büyük savaþlardan, Onca yýkýmdan, kandan ve baruttan; Çocuklar aðladýðýnda.
XXII. Ama tarih! Belki de bir bir yazar, O meçhul çocuklarýn adlarýný. Unutulmasýn diye anýlarý, Adlarýný hep saklar. Selam gönderir göklere, Ve Görkemli yalnýzlýklarýna.
Þiirimi günün þiiri olarak seçen deðerli kurul üyelerine,þiiri okuyan,beðenen,destekleyen herkese sonsuz þükranlarýmý sunarým.Sevgi ve saygýyla...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yazan Adam Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.