yalnýzdým bir keresinde
her yalnýzýn bir banký kaptýðý parktaydým
boþ bi bank bulup kaptým
yalnýzlýðý kimden kaptým bilmiyorum ama
yalnýzlardan kapmadýðým kesin
zira yalnýzlýðý ihlal etmeyecek kadar mesafesi vardý herkesin
güneþ gözlüðümü takýp süzdüm yalnýzlarý
hemen hepsi hüznü saklar gibi gözlük takmýþtý sanki
kim bilir , belki onlar da acemi yalnýzlardý ben gibi
..
derken gölgem düþtü önüme
belli ki ikindiye gelmiþti vakit
acaba gölgemle konuþsam bozulur muydu yalnýzlýk
hazýr uzayýp gitmeden
ve çökmeden üstüne karanlýk
..
yalnýzýn biri geldi o sýra
boþ boþ baktý banklara
ama hepsi doluydu
doluya yakalanmýþ boþ gibiydim o an
buyur gel otur dedim yalnýzsan
..
gelmedi tabi
hatta cevap bile vermedi