DUVARDAKİ SESLENİŞLER

Çok þey söylenecek
Duyarsa yüreðin
Ruhumdaki sesleniþleri kim anlayabilir ?
Uzun bir zamandý karanlýklara teslim oluþum
Dünyamdaki güneþin batýþý gibi
Duvardaki sesleniþlerin
Yüreðinde farklý bir zaman var
Hüzün sesleniþleri kalbin duyabilirse
Bu benim dünyamýn anlaþýlmayan hikayesi

Güneþi istiyoruz rüyada
Aþkýmý, ümidimi, canýmý böldüðünde
Taþ duvarlar anlamak istemiyor acýlarýmý
Özlemlerim daðlarý aþýyordu
Hüznüm yedi kat göðe çýkýyordu gittin diye
Ve yüreðim þarký söylüyor
Yüreðim alýþtý bu þarkýlara, sarhoþ yüreðim

Özlüyorum
Büyüyor içimde yokluðun
Günden güne
Yok oluyor benliðim
Öðret bana
Bir hasret nasýl saklanýr
Öðret bana artýk dayanýlmaz özlemlerim
Nasýl susar ruhumun derinliklerinde
Bilemezdim senden önce bu acýlarý
Öyleyse öðret bana , boðulmamayý, aðlamamayý
Öðret bana kalbim nasýl sükun bulur

Gözlerimde gözyaþlarýn
Gitmek istiyorum ellerini de alýp yanýma
Çöllere atmak istiyorum bedenimi
Dindirmek istiyorum ruhumu çöl yaðmurlarýyla
Mutluluðumdun kapýmý çaldýðýnda
Kim çaldý mutluluðumu, kim ?
Sen baharým, var olmadan önceki baharýmsýn
Günümün doðuþu, ay’ýmýn denizde yakamozu
Þimdi coþuyor içimin feryadý
Þiire dönüyor gözyaþlarým
Konuþamýyorum... söylemiyor dilim sana bakýp
Olaylara bir þey demiyor dilim
... Mahkumlara

Sessiz sorgularda benim kalbim
Katiller geziyor sokaklarda
Bin yüzlü iblisler saldýrýyor
Sessiz sorguluyor kendi kendime
Sorular içinde kafamý toplayamýyorum
Tek bir þeydir bildiðim
Siyah gözlerinde yitip gittiðim
Düþ vakitlerine teslim olmuþ yüreðimle
Kuþlar terkediyor hicranýma dayanamaz halde
Pencerem sessizleþti ; ötmüyor teselli verenler, neden ?

Ey en güzel hazan gözlüm
Ben bu kararlardan anlamaz duygulardayým
Güneþ’im, parlak ay’ým
Seccademin sebebi, ruhumdaki
En büyük aþk... Rabb !
Bu vatan benim mi ? yalan, dolan
Yüzsüzlük dolu olan
Utanýyorum... nasýl yaþanýr, nasýl ?
Hala bitiremedi gözyaþlarýmý
Bedelini alamadý, yalancý yüzsüzler !
Neyi mutlu etmek, nedeni, niçin ?
Ama tek derdi yalnýz kalmamý istiyor
Sonbahardaki kuru, yapraksýz dallar gibi

Acýlarýn, pýnarlarýn gözünden aktýðý gibi
Þiirler doðar mý ? Þairler aðlar mý ?
Bu acýlarla boðuþan
Yoksa yalnýz ben miyim ?
Gözleri hiç gülmeyen

Þimdi diyorum ; Ebu Leheb’in izni yok !
Taze filizleri soldurmada üstüne yok !
Hiç bir sorularýmýz cevaplanamaz
Ebu Leheb’in haberi olmadan
Zindan kapýlarý açýlamaz
Vakti gelmiþ olsa da
Ebu Leheb’in emri olmadan !

Siyah bir gülü müydü
Tutuþturmak yakmak
Tek karar... zafer !
Yalancý kalemlerdeki karar
Þimdi rahat mý vicdanýn
Uyuyor musun yataðýnda rahat !
Sabahýna uyanýyor musun mutlu
Bin yüzlü iblis !
Utancýný ne siler tarihten ?
Þiirim soruyor... aðlýyor kalemim

Aldýlar seni benden
Dilimden þen þarkýlarýn yerine
Hüznün feryatlarýný býraktýlar !
Yazmaný ve okulunu aldýlar
Çocukluðunu, hayallerimizi
Seni bekleyecek çocuklarýn
Ey asil öðretmen ! seni soracak
Kurusun ! sana bu kararý yazan
Ebu Leheb’in eli !

Günay Koçak

19. 05. 2024



Sosyal Medyada Paylaşın: