Babasýz kaldýðýmda karlar yaðýyordu üþüyen gün ýþýðýna bozkýrda kurumuþ bir aðaç kaldý içimde kuþlarý yok üzerinde yalnýzým üþüyorum anam da gittiðinde..
Gün þimdi bitti dedim. Þafak daðlarda kaldý. buz gibi hava nefesimden bana bakarak bekle dedi. Beklemek acýyý çoðaltmakmýþ gidenleri düþünerek.
Gölgesinde serinlediðim o çýnarlar yok artýk,bir bilmece yaþanmýþlarý önüme seriyor an’lar biriktiriyor içimde.
Gün yorgun ,gece bilmece ey serdengeçen günler ifade tutanaðý gibi duruyorsun içimde hece hece.
Þimdi tüm kapýlar sonsuz boþluða açýlýyor gidenlerin ülkesine. Bihaber yaþamlar deðil mi içimizdeki acýlar hangi býçak doðradý beni böyle dercesine akmayan kanýmýz içimizde.
Iþýklar kapanmýþ gibi þehir karanlýklar içinde. Günüm yetim çocuk yeni yaþamlar bekliyorum çimenler yeþersin sözün bittiði yerde. BAHRÝ GÜVEN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Bahri Güven Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.