MEDENİYET DİYE DİZİLMİŞ

Beton yüklü binalar medeniyet diye dizilmiþ,
Ahlâksýz resimler þehrin tam ortasýna çizilmiþ.
Baþ yok, ayak yok, boyun yok, gövde nerde?
Sen ki bir adým attý mý rastlarsýn böyle derde.

Gizli ruh deryasýndan mý kaldý bu eser?
Býrakýp giderim kör býçaklar beni keser,
Hayal kurup asýrlar ötesi gideyim derim,
Lakin gezer ruhum, eskisinden de beter.

Tohum cýlýz, meyveden kalmamýþ eser,
Baþak yanmýþ, külleriyse edilmiþ heder,
Sap dimdik yapraklarsa ölümden beter,
Meyve þöyle dursun tozundan bihaber.

Ah! Fýrtýnalý günlerin endiþesi kabarýrken,
Sýcak günün erzakýný hunharca yakarken,
Aðýt, yas, sitem ve uzunca süren sessizlik,
Ateþi söndürüyordu ölümü hep beklerken.

Dünyanýn köhne malýna þuursuz insan tapmýþ,
Uyumuþ, uyutulmuþ sebepsiz batýl yola sapmýþ,
Çöl çöl gezer, gezdirilir lakin serap bulurcasýna,
Münafýðýn þirk postunu pervasýzca o da kapmýþ.

Bu edepsiz dünyanýn peþinden hep koþarak,
Düþüncesiz kafa! Sen hâlâ bâtýl mý diyorsun?
Zalimlerin karþýsýnda; el pençe divan durarak,
Rabbinden baþkasýna eðilmek mi istiyorsun?

Kan, cerahat, irin akýyor çirkin piyasada,
Ýnsanlarý sömüren asalaklar türedi kasada,
Akýllarý koþtukça koþar, hayaller peþinde,
Sistem, insanlarý ilahlaþtýrýyor bu yasada.

Nankör insan! Hiç iyilikbilmez misin sen?
Akýl, zihin, kalp yok olur omurgasýz isen,
Bu inatçýlýktan vazgeç artýk iyice yumuþa,
Biraz da akýlsýz aklýn senin peþinden koþa.

Kan kalmamýþ, hareket, bereket neþesiz,
Organlar felç edilmiþ akýlsa tüm keçesiz,
Diþler çürümüþ, mide mundar etle fersiz,
Çalýþýyor ama kime çalýþtýðýndan habersiz.

Zafer Allah’a inananlarýndýr yakýn ya da uzak,
Ýslam’a zarar verememiþtir adýna kurulan tuzak.
Yüz yýllar geçse de Allah’ýn sünneti deðiþmez,
Doðru birdir her asýrda vahdaniyetini yitirmez.

Aðaç meyve vermez, çekirdek yok olunca,
Kökleri çürümüþtür ficarlar karýnca karýnca,
Yapraklarý dökülür, ruhuna su varmayýnca,
Kalbi hep anlamsýz sesler çýkarýr kuruyunca.

Doðacaktýr o günler; yaðmur, güneþ ve ayla,
Kurtulacak zalimlerden dað, taþ, ova, yayla,
Yüce Allah, ol dedi mi her þey olur anýnda,
O zaman yaþamýn tadý kalýr sýcacýk kanýnda.

Senin önüne açýlýr amel defterinin sahifesi,
Ahirette amelini tam tartar, mizan terazisi.
Yakar beyni dünyanýn sorumsuz yaþantýsý,
Delik deþik eder vücudu, demirin kaþýntýsý.

Dönüþ Rabbimizedir bunu asla unutamayýz,
Bu dünyada Allah’tan baþkasýna tapamayýz.
Amelsiz iman, zamanla uçar beynimizden,
Azýcýk amelimiz varsa o da gider elimizden.

1990/Konya
Sosyal Medyada Paylaşın: