Oğluma

MEHMED’ÝM
Bel vurdum da topraðýna devranýn
Bir karýþ yer ekemedim Mehmed’im
Kervan dizip çýkariken seyranýn
Güller bile çekemedim Mehmed’im

Aradýðým neydi bayramdan bayrama
Heybene gamýn koy, ne ile dola
Dün olan acep bugüne varm’ola
Ben beni hiç seçemedim Mehmed’im

Yüzün görenler aðlamaz dediler
Zülfün teline baðlamaz dediler
Durgun deryalar çaðlamaz dediler
Bir dem olsun gülemedim Mehmed’im

Çayýrda kuzun, gamda tuzun mu var
Gülþende nazýn, inler sýzýn mý var
Sofrada azýn, kara yazýn mý var
Ben bu iþi çözemedim Mehmed’im

Saymaz oldum amma ki hep beþtiler
Bahçemde ektiðim bir bir eþtiler
Kýrk bohça dürdüðüm sýrrým deþtiler
Senden gayrý açamadým Mehmed’im

Dün doðdum da bugün erdim yaþýma
Geçti ömrüm benim yaðdý karlar baþýma
Adým yazmaya kalkdým mezar taþýma
Noktasýný koyamadým Mehmed’im

Baca tütmez ot bitmez yerden geçtim
Kokusun süremedim gülden geçtim
Talan olmuþ hanem serden geçtim
Vurmayýnan ölemedim Mehmed’im

Alim der açma kimseye nârýný
Kebâp olsa da derûn u zârini
Serme meydâne canlar pazârýný
Kâm almýþa satamadim Mehmed’im

(Oðluma)
Sosyal Medyada Paylaşın: