GÖZLERİN AKLIMA DÜŞTÜ
Gözlerin aklýma düþtüðünden beri
Kalemim susmuyor yazýyor hududsuz
Nöbette, hücrede, gündüz ve gecede
Kalemim susmuyor yazýyor hududsuz
Adýmlar umarsýz atar ikiþer üçer
Virane olmuþ ruhum kanlý yaþlar döker
Aramýzda kýrýk bir tabut, iki mezar
Bedenim ölümü tadiyor hududsuz
Bir daha görme umudu doðdu içime
Bakýþlar hançer, dudaklar dönmüþ sicime
Eller kalem, endamin biçimden biçime
Hayalim durmuyor çiziyor hududsuz
Býrakmýyor heceler adýný getirsin dile
Matemin gölgesi düþtü Habil’le Kabil’e
Harami gözlerin mecnunsuz Leyla’yi bile
Göklerim doruðu aþýyor hududsuz
Dumanlý bir sevda düþtü yazýma
Hüzün sisi vurdu kýþ dururken yazýma
Yakýn misin uzak misin sarýl ayazima
Ateþin gecemi yakýyor hududsuz
Ali ÖZDÝKÝCÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.