Kyrie
pastacı
Kyrie

pastacı


pastacı








yaşlandıkça horlayıp duran gece
yaşardıkça gürleyip yağan mevsim
ve yeşerdikçe parlayıp...
odamın bir mozart
bir salieri
iki ucuz manzara tablosu ağırlayan
gül değil piç kurusu duvarına
ve yoğuma ve var’ıma ve yarınıma vurup kaçan aşk...

ahhhh!

bir olup kaçırıyor işte
içimde mışıldayan şiirin uykusunu!

iyi de bileklerim yorgun yazamam.
öyle bir hastayım ki
şişelerce içsem
dileklerim var azarlar azar azar.
serde hâlâ ar;
yani sızamam.


hem nasıl veririm bu çaresizliğin duygusunu
keşke besteci olsaydım.

ama olmaz. o da zor...
sonra takıyor aklını biri
rahat rahat ölemiyorsun
hadi öldün dinle’niyor hâlâ
dinlen’emiyorsun
ve silemiyorsun dileyenin ruhundaki en temiz
en semiz
offf en kimsesiz o kiri!

keşke pastacı olsaydım
gülme!

şiir zor
beste har

yâr...

bari bir pasta yapıp süsleyeyim
ama mumları sen üfle
ve sakın söyleme
gelebilmeme sana
.
.
.
.
.

daha kaç yas var?


KYRIE

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.