yaşlandıkça horlayıp duran gece yaşardıkça gürleyip yağan mevsim ve yeşerdikçe parlayıp... odamın bir mozart bir salieri iki ucuz manzara tablosu ağırlayan gül değil piç kurusu duvarına ve yoğuma ve var’ıma ve yarınıma vurup kaçan aşk...
ahhhh!
bir olup kaçırıyor işte içimde mışıldayan şiirin uykusunu!
iyi de bileklerim yorgun yazamam. öyle bir hastayım ki şişelerce içsem dileklerim var azarlar azar azar. serde hâlâ ar; yani sızamam.
hem nasıl veririm bu çaresizliğin duygusunu keşke besteci olsaydım.
ama olmaz. o da zor... sonra takıyor aklını biri rahat rahat ölemiyorsun hadi öldün dinle’niyor hâlâ dinlen’emiyorsun ve silemiyorsun dileyenin ruhundaki en temiz en semiz offf en kimsesiz o kiri!
keşke pastacı olsaydım gülme!
şiir zor beste har
yâr...
bari bir pasta yapıp süsleyeyim ama mumları sen üfle ve sakın söyleme gelebilmeme sana . . . . .
daha kaç yas var?
KYRIE Sosyal Medyada Paylaşın:
Kyrie Åiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.