yaþlandýkça horlayýp duran gece yaþardýkça gürleyip yaðan mevsim ve yeþerdikçe parlayýp... odamýn bir mozart bir salieri iki ucuz manzara tablosu aðýrlayan gül deðil piç kurusu duvarýna ve yoðuma ve var’ýma ve yarýnýma vurup kaçan aþk...
ahhhh!
bir olup kaçýrýyor iþte içimde mýþýldayan þiirin uykusunu!
iyi de bileklerim yorgun yazamam. öyle bir hastayým ki þiþelerce içsem dileklerim var azarlar azar azar. serde hâlâ ar; yani sýzamam.
hem nasýl veririm bu çaresizliðin duygusunu keþke besteci olsaydým.
ama olmaz. o da zor... sonra takýyor aklýný biri rahat rahat ölemiyorsun hadi öldün dinle’niyor hâlâ dinlen’emiyorsun ve silemiyorsun dileyenin ruhundaki en temiz en semiz offf en kimsesiz o kiri!
keþke pastacý olsaydým gülme!
þiir zor beste har
yâr...
bari bir pasta yapýp süsleyeyim ama mumlarý sen üfle ve sakýn söyleme gelebilmeme sana . . . . .
daha kaç yas var?
KYRIE Sosyal Medyada Paylaşın:
Kyrie Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.