Þimdi dört duvarda Bir ay dolusu kadehte Ruh iki göz arasýnda Düþtü çayým belinden burcuna
Ben topraða basýyorum Sanki gözüne basýyorum Öyle bir rahatlýk var içimde Pamuklar içinde üzüm Kehribara sarýlý tespih tanesi
Ah Rüknettin seni benden çok sevdiler Haklýlar hem sen aþksýn ben þair Televizyon sehpasýna düþmüþ cýgara külü Dolapta elma ve býçak Ýki kez uyandým ben uykudan Tuz öpmek ekmek koklamak Gidip gelmek mavzerin üstüne çakýlý çaký gibi Parmaklarýmýn arasýnda boncuklar Rüknettin doyur bir daha hak için Sual eyleme yarin yarýný yok Býrak bu alem-i hiçin Kertalasýný yazamadý Filibeli Çýkma ne olur Rüknettin Çay üþüdü sokakta Leylasýz kaldý iþte Mecnun-ý þeyda oldu böylece 1970 model masada Süleyman abi Rüknettin’i görmüyor Ben her yudumda onu anýyorum Süleyman abi siliyor tabaklarý Çift çaylar üstüne kapatýyor Kürsüde kar tanesi var Üzerinde al tanesi var Diafondan ses geliyor Rüknettin son sözünü söylüyor Çaycu Rüknettin Eyledin gittin Hem sevdin hem sevildin
Sosyal Medyada Paylaşın:
mavİmge Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.