annesi ölünce şairin

kýrýlýr gümüþ kanatlarý annesi ölünce þairin
duasý eksilir gök sofrasýnda
ilhamý yara alýr can evinden
güneþi çekilir gönül göðünden
zaman durur sulusepken gözlerinde

nutku tutulur annesi ölünce þairin
bir hüzün eskisi tüner kalbine
kelimeler anlamýný yitirir lügatlerde
mevsimler zemheriye dönüþür
kozasýndan çýkamaz masmavi kelebekler

kalbi tuz buz olur annesi ölünce þairin
bir maðara aðzýna döner nahif yüreði
hikâye ikiye bölünür orta yerinden
kulaðý saðýr eder miskin suskular
cam kýrýklarýna karýþýr can kýrýklarý

sancýlarý oðul verir annesi ölünce þairin
bir hýçkýrýk tutar körpe karanfilleri
kalemi düþer uçurumlarda sýnanan þairin
gün biter gökler kýzýla çalarken
oracýkta yýðýlýp kalýr yýlgýn umutlarý

sokak lambalarý söner annesi ölünce þairin
fecrin tenhasýnda öksüzlüðü oðul verir
en parlak yýldýzý kayar asumanýn
gecenin tahtýna oturur esrik acýlar
aðzý alevler saçar býraktýðý boþluðun

m. nihat malkoç













Sosyal Medyada Paylaşın: