ben seni
seni bekleyiþlerimden tanýrým
ayýn geceye karýþma öncesinde
hayalin gerçeðe, gerçeðin düþe geçiþinde
yüreðime taktýðýn ters kelepçelerle
bak þimdi göz gözeyiz
kýz kulesinin önünde
hava serin
hafiften bir rüzgar
yaðmur çiseliyor
ben seni
aklýma düþüþlerinden tanýrým
ben en çok
seni beklemenin ihtimallerini sevdim
saçýnýn telinde yýldýzlar taþýyan kadýn
sen varsýn
her beklemenin renginde
hep burdayým
hadi gel
ne olursun
mahkum ediyorum kendimi
seni beklemeye
gök yarýlsa da
tufanlar kopsa da
güneþin doðuþunu bekler gibi
bekliyorum
ben en çok
seni beklerken sevdim
bekledim uzun geceler
uzun günler boyunca
neþeli baharlar
doygun yazlar
yorgun sonbaharlar
soðuk kýþlar boyunca
uzun, çok uzun yýllar boyunca
ben en çok
seni bekledim
kaç yýllar geçti bu þehirde
kaç insan öldü
kaç insan doðdu
kaç ihanet, kaç aþk yaþandý
kaç bayram, kaç hasat, kaç düðün oldu
seni beklerken
ben sadece
seni bekledim
ben zaten kendimi güneþin doðuþuna mahkum etmiþim
ben bu þehirde hep sana þiirler yazdým
ayrýldýðýn günden beri
nasýl bir þiir oldun
bir gel de gör
yaþa seni, oku seni anla seni
her mayýs gecesi
boþ sahillerde
ya da bomboþ caddelerin kaldýrýmlarýnda
ay gibi doldun içime
sonra bir masal meleði gibi
seni sevdiðim gibi sevdim beklemeyi
sensiz zamanýn en doðru saatinde
belki biz deðildik zamanýn kendisiydi
beklerken yaþanan
ben en çok
mektuplarýný beklemeyi sevdim
kaç mektup yazdýn
kaç mektupta bir tek satýr dahi ben yoktum
bir tek satýrda yoktu bir selamýn
mevsimler deðiþti
günler ,aylar geçti
umutla bekledim
belki senden bir selam gelir diye
ben seni en çok
seni bekleyiþlerimde severim
belki merak edersin
ben iyiyim
kaldýrýmlar þehir cadde
gece yaðmurlarý iyi
beþ vakit yirmi dört saat
büyük ölçüde iyilik var bu þehirde
sensizlikten kalma
ben
ben en çok
seni bekledim
ben güzel günlerin geleceðini bekledim
ve beklerken yaþlandým
dizimde takat kalmadý
saçlarým kederli bulutlar gibi aðardý
gözlerimin feri söndü
bir tek umudum tükenmedi
ben beklerken seni
ben en çok seni bekledim
seni beklerken umudumu yitirmedim
inancým her gölgelendiðinde sen göründün bana
rüyamda göründün
düþümde göründün
serapa göründün
umudum tazelendi hep
ve bekle dedin
ve ben bekledim seni hep
ben en çok
seni beklerken üþüdüm
þimdi çok üþüyorum
þimdi esen rüzgar üþütüyor tenimi
þimdi yaðan yaðmurlar ýslatýyor saçlarýmý
þimdi üþüþen karlar dokunuyor yüzüme
þimdi zemherilerin ayazýyla vurgunum
biliyorum seni bekleyiþim bitmedi
biliyorum ellerimiz olmasa da
ruhlarýmýz kavuþacak
ben seni
seni bekleyiþlerimden bilirim
hani gelecektin bu yaz
þimdi söyle bana
sahiden geldin mi
sahiden bu þehre uðradýn mý
bende saklý o sýrlarý
bende kalan izleri aradýn mý
yoksa bu kente gelmedin mi hiç
benden mahsul hayalleri bulmaya
sahiden aþk olsun sana
ben seni
seni bekleyiþlerimden tanýrým
kime aldandýn
kime kandýn giderken
yoksa boþuna mý yaþadýk onca vakti
boþuna mýydý onca sevmeler
boþuna mýydý onca aþk sözcükleri
yoksa sen
yoksa sen yok muydun
yoksa boþuna mý geçti bunca bekleyiþ
yoksa boþuna mý geçti bunca ömür
yoksa ben boþuna mý sevdim
yoksa ben…
bekleyiþlerimde
olmasaydýn keþke
daðlarýn eteklerinden sessizliðe akan nehirlerde
sonra akþamüstleri
gözlerimin önünden trenlerin geçiþinde
buz tutmuþ zemheride
beklerken donmuþ bir yürek
olmasaydýn
giden sen olamasaydýn keþke
ben seni hiç
beklemeseydim
redfer