Tabutum gökte ay

Her sabah,
Bir öykü sürüklenir kimliksizliðimden
Bedenime sarýlý bir ýrmak
Asar beni geceye,
Tufandayým,
Mavi bir kýþ aralar gözkapaklarýmý,
Aðzýmda güvercin ölüleri
Hýrçýn bir gökyüzü nihayetim.
Aþkla beslediðim
Bir Ulubatlý Hasan yalnýzlýðý mihmandarým.
Gecenin yangýnlarýna
Ýbrahim olduðum günden beri,
Bana sonsuzluðu anlatan ýzdýrab sultaný,
Tabutum gökte ay.
Nerde yaþlanýr yýldýzlar,
Kývranýrken gök kabrinde.
Uçurumlar kadar intiharlýdýr
Türkçe okumak alfabeyi.
Birileri kýsmetini toplarken,
Yüzümün þifalý otlarýndan.
Yada büyürken ayaklarým,
Kýrmýzý yaðmurlara aldýrmadan.
Ben adýna sefil derim kentin,
Bir diðeri zencefil.
Mümkünü yok
Gecenin sýrtýna yýðarým aðrýlarýmý.
Bileklerime kelepçe olur
Fazla bilgiçliðim, önüme duvar.
Kaç balýk anlar Yunus’un dilinden,
Mahremler açýlýrken küfür yüklü karanlýða.
Ah benim,
Daraðacýnda yakýlan gemilerim.
Firavunun düþlerinde bölünen
Ýki ateþ damlasý yüreðim.
Nefrete alýþtým,
Bizi çaresizlikten emekli eden ey hayat,
Örtülerini atýyoruz üstümüzden,
Kapýlýp aþkýn büyüsüne.
Bir yol bulup derviþin mazbatasýnda,
Güller içinde saklanmýþ yüz görümlüðünde,
Sol yaným tufana ýsmarlanmýþ sadakat bekçisi ölümüm.


Sosyal Medyada Paylaşın: