Þehir bir canavar gibi korkutucu. Hayallerine ulaþmak için koþuyorsun Ama þehir dileklerini kayýp ediyor.
senin acýlarýnýn çýðlýðý kulaklarý saðýr eden Tren sesinin arasýnda kayboluyor Ve kimse seni duymuyor Tren uykulu yolcularla doludur.
Gökyüzü mavi deðil Mavi gökyüzündeki beyaz bulutlarý kimse görmüyor. Bu þehrin gökyüzü gri.
Zehirli bulutlardan asit yaðýyor. Kargalarda Bu þehrin aðaçlarýna yuva yapmýyorlar.
Biz yoldan geçenleriz Birbirimizi anlamýyoruz. kalmak hayatta kalmak için nefes alýyoruz, Bu metropolün dumanlý havasýnda. Þehirde çýlgýn geceler Ruhsuz evler soðuk bakýþlar.
Bu metropol dünyanýn neresinde? Önemi yok Bu metropolün insanlarý sarý beyaz kýrmýzý Siyah Ne renk olursa olsunlar Önemi yok Birçok konuda ortak kaderleri var Dumanlý havayý solumak Yýkýcý nostalji Kayýp olan Hayaller...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Hani Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.