İbrahim'ce

gece çekilince üzerimden
yýldýzlarý kayboldu iþaret parmaðýmýn
sonra ay, sonra güneþ..

"Sen kaybolup gidenleri sevmezsin"


Senin adýnla baþlayan cümlelerin
süngüsüz girdiler kalesine
utandý taþlar
yýkýldý dilde besmelenin duvarý
yeniden dikerler bayraðýný nemrut’un


dað içinde bir dað yanar Ýbrahim’ce
dað içinde dað aðlar ibranice
içimde âmâ bir köz içimde bir karýnca
dere tepe su ulur kendince


yýldýzlarý yere iner göðün, sen "ol" deyince
kimler çaldý namýný güneþin
kimler çaldý hýrkasýný peygamberin
gülü kül içinde derbeder
külü külistan içinde nice


ýsrarla içine çekiyor bataklýklar
kim icat etti bu kirli seviþi
kimin kokusunu alýr bu ayetsiz bakýþlar
kim yakar bu dölsüz ateþi
kim uyandýrdý yerinden



gitgide çoðalan
heykeller arasýnda
kusur bizim
bu karanlýk bu kokuþmuþ gövdeler
þu kýsýr hece
þu cayýr cayýr yanan çayýr
kýsa söz; bu yangýnlý asýr
þu kir þu kan þu þatafatla dolu hapishane
bizim oðlu bizimdir
kaç grama
kaç dirheme denk gelir ki ruhumuz


duydunuz mu hiç
ölülerin yalan söylediðini!


_boran
Sosyal Medyada Paylaşın: