İbrahim'ce

gece çekilince üzerimden
yýldýzlarý kayboldu iþaret parmaðýmýn
sonra ay, sonra güneþ..

"Sen kaybolup gidenleri sevmezsin"


Senin adýnla baþlayan cümlelerin
süngüsüz girerler kalesine
utanýr taþlarý yýkýlýr dilde besmelenin duvarý
yeniden dikerler bayraðýný nemrut’un


dað içinde dað yanar Ýbrahim’ce
dað içinde dað aðlar ibranice
içimde âmâ bir köz içimde bir karýnca
dere tepe su ulur kendince


yýldýzlarý yere iner göðün
sen "ol" deyince
kimler çalar namýný güneþin
kimler çalar hýrkasýný peygamberin
gülü kül içinde derbeder
göðsümüzde yýkýlan bentlerin hepsi
külü külistan içinde nice


ýsrarla içine çekiyor bataklýklar
kim icat etti bu kirli seviþi
kimin kokusunu alýr bu ayetsiz bakýþlar
hepimizin çýracýl arsýz bir yaný var
kim yakar bu dölsüz ateþi
kim uyandýrýr yerinden



gitgide çoðalan
heykeller arasýnda kusur bizim
bu karanlýk bu kokuþmuþ gövdeler
þu kýsýr hece
þu cayýr cayýr yanan çayýr
kýsa söz; bu yangýnlý asýr bizim
kaç grama
kaç dirheme denk gelir ki ruhumuz
çünkü biz Adem’in oðluyuz.


_boran
Sosyal Medyada Paylaşın: