MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

İSTANBUL’DA BİR GÜZEL
HATU0661

İSTANBUL’DA BİR GÜZEL


ÝSTANBUL’DA BÝR GÜZEL

Mevsim yaz, aylardan haziran,
Gece olmuþ gözlerde uyku, tam da dalacaðým an.
Bir sesi geldi hemen ayýldým,
Merak, heyecan, hýzla telefona sarýldým.
“Trabzonlu musunuz?” diyordu gelen mesajda,
O da Trabzonludur sandým, aklýma geldi ilk anda.
Deðilmiþ Kayserili beldesi Gesi’den,
Hiç yabancý deðil hafýzamdaki türküden.
Tan aðartýsý adý, evet bildiðin Seher,
Bir de adý gibi, kendisi de çok güzelmiþ, öyle der.
Sohbetler baþladý uzun ve eðlenceli,
Ýki üç saat oluyordu, gece on ikiyi geçeli.
Fotoðrafýný gönderdi, gerçekten çok güzeldi,
Arasan zor bulunur, ne yazýk bana eldi.
Gözler güzel, yüz güzel, burun dudak o kaþlar,
Her gördüðümde onu, kalpte bir sancý baþlar.
Artýk her gün, her gece hep konuþur olmuþtuk,
Kim bilir belki de, aranýlan heyecaný bulmuþtuk.
Çok sevdiði bir köpeði vardý, adýný böpü koymuþ,
Hayatýndaki en deðerli þeyi de artýk oymuþ.
Gönderdi böpücüðün video, fotoðrafýný,
Evet çok sevimli ama istemem, diliyorum affýný.
Böpümü sev diyordu, bak ne kadar da tatlý,
Eðer seversen, çýk gel Ýstanbul’a beyaz atlý.
Köpekleri çok sevip, kediden korkuyordu,
Bu korkunun nedeni, çocukluktan geliyordu.
Anlattýklarý bazen tuhafýma gidiyordu,
Ben farklýyým, biraz da çýlgýným diyordu.
Yaþamýþ hayatýnda, merak ettiði þeyleri,
Ýlginç ilginç olaylar, konular ve yerleri.
Bana büyük ýsrarla, köpeðini sevmemi istiyor,
Köpekli eve girmem, bunu henüz bilmiyor.
Ýstanbul’a gelip, misafirim ol diyor,
Her gece ýsrarla, bunu dile getiriyor.
Sonra birden kayboldu, týpký geldiði gibi,
Hoþ olmasýna raðmen, sanki biraz asabi.
Döndü birkaç ay sonra, yine öyle aniden,
Ayný heyecan sardý, anlayamadým neden.
Konuþtuk ve sözleþtik, kuymak ýsmarlayacak,
Ben de ona, Trabzon peþtamalý bulacak.
Ama bu sefer ki kalýþý, ilkinden kýsa oldu,
Bir þiir de gönderdi, sitem etti kayboldu.
Ýstanbul’a gidince aramaktý amacým,
Ve bu gerçekleþmiþti ve dinmiþti kalp sancým.
Aradým çok þaþýrdý, arasaymýþým önden,
Çokta uygun deðildi, ama koþtu gönülden.
Ýlk karþýlaþmamýz, meydan merdivenleri,
Sarýldýk kucaklaþtýk, kalbimde meltem esintileri.
Fotoðraflardaki o güzellik o bakýþ,
Yüreðimin ta içine iþlemekte nakýþ nakýþ.
Oturduk bir kafede, içtik sýcacýk çaylarý,
Ama hava çok soðuk, kýþýn donduran aylarý.
Sonra Beþiktaþ iskelesi, geçeceðiz karþýya,
Kalabalýk çok fazla, eller tutuþtu, saklýya saklýya.
Sarmaþ dolaþ oturduk, vapurda bir koltuða,
Sonra dedik çýkalým, alýþmýþtýk soðuða.
Baþýna getirdiðim peþtamalý sarmýþtý,
Baktým baktým doymadým, ne de çok yakýþmýþtý.
Sarýlarak vapurun bankýna oturmuþtuk,
Martýlar eþlik etti, çokta mutlu olmuþtuk.
Son durak Kadýköy’dü, indik duran vapurdan,
Bir çay içelim dedik, donuyoruz soðuktan.
Deniz kenarýnda oturduk bir kafede,
O sigaralar içti, üç beþ sýcak çay ve ben de.
Kalkalým artýk dedi, bekliyor arkadaþlar,
O önümde yürürken, sað eline bakýþlar.
Çaktýrmadan uzattý, elimi tutmak için,
Ama ben tutamadým, bilemem neden ve niçin.
Sarýlarak ayrýldýk, bekledim görüþürüz,
Yine derin sessizlik, anýlar bölüþürüz.
Ben önemli günlerde hep mesaj atýyordum,
Cevap gelmiþ mi diye heyecanla bakýyordum.
Geçti uzun bir zaman, babam rahmetli oldu,
Bu acý üzerine arayýp beni buldu.
Üzüntüsünü belirtip, telkinlerde bulundu,
Ne zaman istersen ara, konuþalým diyordu.
Aradým telefonu, açtým ve “kimsin” dedi,
Numaramý silmiþti, Allah’ým bu da neydi.
Çok derinden üzüldüm, kalbimde yaralandý,
Dedim ki yazdýklarý, söyledikleri yalandý.
Yine kaybolup gitti, hiçte yadýrgamadým,
Alýþmýþtým bunlara, buda beklenen adým.
Uzun bir süre geçti ve yine çýktý geldi,
Anlayamadým acaba ne idi ki derdi.
Niþanlanmýþtým dedi, numaran ondan yoktu,
Bana anlatacaklarý, anlattýklarýndan da çoktu.
Türlü anlaþmazlýklar ve sebepler belirdi,
Çekilmez biri imiþ, niþana da son verdi.
Onun asýl amacý, tabi ki de evlenmek,
O kadar kolay mý ki, bu kararý tez vermek.
Sonra yine kayboluþ, hiç yadýrgamaz olmuþtum,
Beynimin içerisinde birçok sorular bulmuþtum.
Acabalarla geçen belli bir zaman sonra,
Geldi yine dünyama, aylarca süren bir ara.
Öyle þeyler söyledi, öyle yorumlar yaptý,
Beni de çukurlarýn en derinine attý.
Diyor bana evlenip, hemen çocuk yapalým,
Üç ay sonra ayrýlýp, yolumuza bakalým.
Çok tuhaf geldi bana, çokça da sinirlendim,
Bu nasýl bir düþünce, az daha delilendim.
Diyor ben hiçte sevmem, Trabzon’un aðzýný,
Trabzon kültürünü ve bir de insanýný.
Bu söylemler ve tavýr beynimi kemiriyor,
Acabalar zihnimde çokça da yer ediyor.
Öyle þeyler söyledi, þu anda unuttuðum,
Ya acýlar verirse, diye diye korktuðum.
Bu korku hali beni karasýz kýlýyordu,
O ise bana sürekli evlenelim diyordu.
Arkadaþlarý ile evlilik teklifleri,
Annemden beni direk istemeleri.
Hani erkek ister sevdiðini, geleneksel olaný,
Olsun bu da güzeldi, hiç unutmam o aný.
Biraz tuhaf gelse de, hoþuma gidiyordu,
Hadi al artýk beni, demesi yetiyordu.
Hemen planlar yapýp, yüzük bile seçmiþti,
Gönderdi fotoðrafý, hafýzama geçmiþti.
Yazýþmalar devamlý evliliðe çýkýyor,
Benim tereddütlerim beynimi kemiriyor.
Biliyorum böyle güzel çýkmaz daha karþýma,
Ah bu gelenler nedir þu zavallý baþýma.
Baþka biri olsaydý, direk vururdu tekmeyi,
Bunca zaman bekleyip, bir de nazý çekmeyi.
Bendeki tutarsýzlýklar sabrýný tüketmiþti,
Anladý ki bu olay, hiç umut vermemiþti.
Yine ayný son oldu ve yine uzaklaþtý,
Benim kararsýzlýklarým artýk çizmeyi aþtý.
Hep aklýmda duruyor her fýrsatta bir mesaj,
Kalbimden geçenler kýsa kýsa her pasaj.
Yýlbaþý, bayram, kadýnlar, sevgililer günü,
Hep aklýma getirir yaþanýlan o dünü.
Aylardan mayýs ayý bir de Ramazan,
Ankara’ya gelmiþti, sevinçten uçtuðum an.
Hemen koþtum buluþtum, yedinci cadde mekân,
Kafede karþýlaþtýk, o an dorukta heyecan.
Yürümeye baþladýk, yaþadýðým tüm yerler,
Ne anýlarým vardý, hayatýmdan kareler.
Deneme Lisesine yakýnca bir duvarda,
Tontonca bir teyze oturmakta orada.
Biz de gittik oturduk ve baþladýk sohbete,
Teyzede dâhil oldu, o koyu muhabbete.
Söylemlerden birisi, “bu beni almýyor”du,
Teyze, “kýz çok güzel alsana onu” diyordu.
Nereden bileceksin teyzenin kim olduðunu,
Söyleyince þaþýrdýk, bir siyasetçi imiþ oðlu.
Bir kafede oturduk vakit akþam olmakta,
Aklý bana iftarda, yemek ýsmarlamakta.
Her zamanki gibi ani bir karar verdi,
Arkadaþlarým beni bekliyor dedi.
Bir þeyde diyemedim ve götürdüm o yere,
Ýkinci buluþmamýzda kýsa sürdü bir kere.
Ama dedi, yazýn köyüne geleceðim,
Ben þaka yaptý sandým, nereden bileceðim.
Dediðini de yaptý, arkadaþlarýyla geldi,
Çokta mutlu olmuþtum sanki ömre bedeldi.
Annem, kardeþlerim bir de yeðenimle tanýþtý,
Ortam çok güzel oldu hemen canlar kaynaþtý.
Sohbetler gülüþmeler bütün köyü sarmýþtý,
Tüm bu yaþanýlanlar, ondan hatýra kalmýþtý.
Türlü türlü düþünceler, zaman gelip geçiyor,
Kararsýzlýklar ve acabalar beynimi kemiriyor.
Gidip görmek istedim yaþadýðý o yerde,
Ve kararýmý verdim, misafiri oldum hem de.
Ýçimde bir heyecan onu gördüðüm zaman,
Sanki dünyalar benim oluyordu iþte o an.
Saatler ilerledi yudum yudum kadehler,
Dudaklar yangýn yeri insanýn içi geçer.
Yaþanan her dakika sanki cennetten köþe,
Dokunuþlar, buseler yanan tenlerde neþe.
O da uzun sürmedi, alýþmýþtým aslýnda,
Ýçimde bir heyecan düþünceler baþýmda.
Davranýþlar bir garip, söylemler desen öyle,
Artýk ayrýlma vakti, neden korkuyor böyle.
Vedalaþtýk ayrýldýk, tuhaf tuhaf söylemler,
Yine uzaklaþýp ve kaybolup gitmeler.
Deðersizleþtirmiþim onu kýrmýþým meðer,
Asla öyle bir þey olamaz, o dünyalara deðer.
Ben neler hayal ettim o bana neler söyledi neler,
Kültürler ayrý ve dünyalar, bir araya gelememeler.
Düþüncelere daldým Allah’ým ne edeyim,
Beyninde attýðý düðümleri, bilmem nasýl çözeyim.
Bana kesin tavýrlý, anladým her þey bitti,
Engellendim her yerden, iletiþimimde gitti.
Sadece bir kanaldan mesaj ulaþýyordu,
Okuyordu ama bir selam bile yazmýyordu.
Cevap verdi birinde yine sorgulamalar,
Üç beþ cümleden sonra tekrar kayýp olmalar.
Ramazan bayramýnda, bir mesaj daha attým,
Bayramýn üçüncü günü, cevabýn heyecanýný tattým.
Yine ayný þey oldu kesti yazýþmalarý,
Bana iþkence sanki o sessiz kalýþlarý.
En sonunda her yerden engellemiþti beni,
Acý ile fark ettim, bir baþkasýnýndý teni.
Artýk o hayallerde, anýlarda kalmýþtý,
Gülen güzel yüzüyle, beni benden almýþtý.
Mutluluk dilemekten baþka, ne gelir elden,
Unutmadým onu, unutmayacaðým, bilemem neden.

Hami TURAN
15-08-2022 ANKARA
















Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.