FIRTINA
FIRTINA
Ne fýrtýnalar gördü, nice yaralar aldý,
Bak kalbimin dümeni, sana kilitli kaldý,
Bir su yüzüne çýktý, bir derinlere daldý,
Yine de vazgeçmedi, ömrümü derde saldý.
Gönül güvertesine, yýldýrýmlar düþüyor,
Yükselen dev dalgalar, þu sinemde sönüyor,
Aþkýndan sýrýlsýklam, yanan tenim üþüyor,
Rotam karmakarýþýk, dümen boþa dönüyor.
Ne zaman son bulacak, fýrtýna bilinemez,
Belki hiç dinmeyecek, baþka aþk dindiremez,
Bil kalbimin köþküne, bir baþkasý giremez,
Yaþattýðýn anýlar, ruhumdan silinemez.
Gönlümün limanýsýn, ister sana sýðýnmak,
Kalbimin demirini, bensiz kalbine atmak,
Aþkýnýn deryasýnda, derinlerde kaybolmak,
Mahkûmum zincirinle, neyime özgür olmak.
Ýstedim ki dümenin baþýna sen geçesin,
Pusulam sana dönsün, baþka yön seçemesin,
Ömrüm birlikte geçsin, sensiz sona ermesin,
Dünya âlem görsün de, iþte aþk budur desin.
Hami TURAN
27.11.2023 ANKARA
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.