yoksun daha önce var olmadýðýn kadar milyonlarca nefes milyarlarca acý var belkide çekilmesi gereken derine, daha derine... ve her çekiþte ciðerime hapsolan þu sonu gelmez bitmez hasretin saplanýrken içime evlat acýsý gibi ve ne zamana kadar sürecek tüm ömür böyle mi geçecek dedirten çýldýrtan yokluðun dur duraksýz, soluksuz, ara vermeden sevilir mi, sevdin mi hiç? gecenin gündüzü, güneþin ayý kovaladýðý gibi gözünü her açýp kapatýþýnda aklýna geldi mi hiç ölürcesine sevdiðin, saçlarýný beyazlatan yemeden içmeden kestiren ellerini titreten o sevgilinin dönmeyeceðini bile bile gelmesini bekledin mi? sen hiç, ölürcesine sevdin mi? Sosyal Medyada Paylaşın:
RUTKAY Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.