son dalda kurumuş

bu yokluk ateþi hepten
kavurdu beni

sanki tufan kopuyor zihnimde
sessiz varýrken uykularýma
canýmdan can gidiyor

yýllar geçtim
aç susuz
yollar geçtim
uykusuz

aþk henüz gidilmemiþ bir þehirse
çekilen suyun sýzýsýnda
inler mi hep böyle kalp ?

soluk ister mi bir gülün son yolculuðunda
murada varmak !

belli belirsiz bir ses
çýnlýyor kalbimde þimdi

daðlar yakýlýyor yüreðimde
denizler kurutuluyor
son dalda kurumuþ
kuþlarýn da yuvalarý yok artýk

kýyýlarýmda bekleþen nehirler
vardý bir zaman

kim bilir
nerededir þimdi

Sosyal Medyada Paylaşın: