/ mor salkýmlar önünde çekilmiþ bir fotoðrafýn var arþivimde yine beklerken ben seni pencere önlerinde aslýný getirememiþtin de suretini göndermiþtin bana hani özlemle karýþýk bir hüzün oluþmuþ yeþil gözlerinde
o zaman görmüþ ve o zaman anlamýþtým ben "gelmek" eyleminin adýmla sýnýrlý olmadýðýný beden ne denli uzakta olursa olsun yürek istediði yerde olurdu anlamýþtým /
ve yine anlamýþtým yürek odacýklarýmýz "biz" le beyin hücrelerimiz anýlarýmýzla doluyken umut hep bir adým önümüzde ilerleyip hüsran onun ardýnda bekliyor olacakmýþ bizi
sonuçta sevgilim; öðrendim anladým kabullendim, sevmek/sevilmek onikiden vurup birlikte yaþlanmak teðet geçecekmiþ bizi!!!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayşenur Çiftçi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.