uzun, kývýrcýk saçlý gördüm düþümde
bir zeytin aðacý gördüm düþümde
badem aðaçlarýnýn kokusunu gördüm düþümde
uzun gecelerin hüznüne aþýlanan
seni gördüm düþümde ayþa
gazzeli çocuklarýn kederli yüzlerini gördüm düþümde
annemin þefkatli kollarýný gördüm düþümde
kahramanlýk kurdelesi gibi göðsüme dolanan
bir tatlý yaz gecesini gördüm düþümde
bir sepet dolusu incir gördüm düþümde
birde seni ayþa
kadýn erkek, çoluk çocuk onlarcasý
tarlalarýndan dönerlerken
sýnýrdaki katil israil askerlerinin mitralyözleriyle öldürüldüler
vücutlarýndan sonbahar geçiyordu bir portakal cenazesi gibi
parçalanmýþ bir bakýr ay gibi
uçan taþlar gibi
uçan kumlar gibi ayþa
kanayan yüreklerin üstüne
inleyen annelerin üstüne çocuklar düþüyordu yaðmur gibi
ve ta oralardan sana sesleniyordu ayþa
dökülen kanlarýn arasýndan
gel…
kaldýr boynunu kana bulanmýþ güneþe dek
ölülerini gömme
býrak, ýþýk direkleri gibi meydanda dursunlar
býrak
dökülmüþ kanlar
zalimleri bir bir damgalayan ýþýklý ilanlar gibi
parlasýn akþamlarý
*
ipler sarkar zeytin aðacýnýn dallarýndan
bir sürü ip
asacaklar seni ayþa
yaðmurun tutsaðý olmuþ seni
rüzgarýn tutsaðý seni
gül bardaðýna kývýlcým düþer
þafak düþer gözlerinin zeytin ormanýna
aðlarsýn da
bir zamanlar nasýl aðladýysan ayþa
kanayan yýldýz
aðaç oladursun
akan kan
damla damla
kapýlarýný aç rüzgara gazzenin
ayþa…
býrak alev alsýn
binlerce yara
düþünde baþak gören sen
menekþe gören bir köy
güvercin düðünü gören kudüs
*
nerelerden getirirsin bu yanýk bakýþý
kudüsten mi ayþa
acep gördün mü filistinli ibrahimi
taþ kemerler altýnda
bir þeyler dinledin mi
gördün mü amcanýn kýzý esrayý
kýrýk camlý penceresi altýnda
türküsünü çýðýrýrken þehitlerinin
bir gece gördün mü
harap ve viran gazze sokaklarýný
gördün mü aðlaþan çocuklarý ayþa
yitirmiþler babalarýný
kuþlar gördün mü yaralý
gördün mü aðlarken yüksek minareler altýnda
cýlýz bir kýzcaðýzý
ve sonra bir akþam dinledin mi filistin türküsünü
gazzeli bir þarkýcýdan
o yanýk sesinden
*
senin yaraný çaðýrýyor yardýma
senin ciðer yaraný
üstüne tuz serpilmiþ yaraný
o cennet diyarý filistin
cevap versene ayþa
baðýr avaz avaz
erit filistini
erit yaranýn içine
dök filistini
serp filistini
sen kadersiz kýzýsýn gazzenin ayþa
yaþýyorsun zeytinliklerinde, ormanlarýnda
yazýyorsun en kanlý tarihini
yazýyorsun en mutsuz anlarýný
en yoksul zamanlarýný
batýrýyorsun elini niþan tahtasýna yüreðinin
batýrýyorsun damarlarýna
mayýs rüzgarlarýný içiyorsun
yudum yudum
sýrtýndaki bu yük bir gün çökertirse omuzlarýný
atacaksýn sýrtýna kayalardan koparýlmýþ acýlarýný
filistinin talihsiz kýzý ayþa
söyleyeceksin suratlarýna seni ezenlerin
aðzýna kadar öfkeli soluðunla dolu
durmadan söylenen aðýtlarýný
direði çöllere dikilmiþ kara çadýrýndan
geceler boyu gözyaþý ve iniltilerini
kendi insanlarýna
ve filistin topraðýna duyduðun özlemi
orada
karþý kýyýda
*
yavaþ yavaþ
çekiyorsun ýþýðý sislerinden gecenin
karanlýklarýndan
çekiyorsun ince iplikler gibi
can veriyorsun topraðýna gazzenin ayþa
kurutuyorsun bir gözyaþý mendiliyle kardeþlerinin çýðlýðýný
kýzgýn kumlarýn ortasýnda
dikiyorsun öksüz ve yetimler için
evsiz barksýzlar için
aþsýz yurtsuzlar için
mutluluðun
özgürlüðün aðacýný ayþa
bir gün eðer yürüdüðün yollarda
gelirsen kayalarla, dikenlerle burun buruna
belki baþýn düþer
belki tökezleyip düþersin
belki dizlerin acýr
bil ki yankýn devam eder yoluna
aðýr aðýr ayþa
mum deðilsin sen
tek bir kez ýþýldayýp hemen sönen
sen filistinin yükselttiði alevlere
ta beþikten mezara dek ýþýk saçarsýn
dedelerinin beþiðinden torunlarýnýn mezarýna dek
yalým yalým
yanarsýn ayþa
sen güneþ gibi
gücünü hiç bir vakit yitirmeyen
sýnýrsýz
uçsuz bucaksýz
bir soluksun
uzar gidersin ta sonsuza dek
ayþa
hep böyle yürümelisin
bir filistinlinin yürüdüðü gibi ayþa
ezenlerin
zalimlerin üzerine
en aðýr bedeli ödeteceksin onlara
bir gün
ha bugün
ha yarýn
*
sen toprak
sen ay ýþýðý
sen çeþme
sen lale
sen zeytin
susamýþ tarlalarla, yollarla ve baðlarla
ve yemyeþil binbir umut
taþý yapraða çeviren
ve beklenen sensin ayþa
güller ve çiçeklerle tüm akþamlarca bekleniyorsun
doðudan gelen yelin esintisini siper almýþ
bir kahraman gibi bekleniyorsun
belki de bir gün haber gelir ebabil kanatlarýnda
günün birinde belki de
taþýverir çýðlýklarla gazzenin ýrmaklarý
nefes al artýk
nefes al ayþa
kardeþlerin perperiþan
delik deþik
çarmýha gerilmiþ
intikam ateþiyle döþeli dönüþ yolun
filistinlinin öcünü basacaksýn yarana yüreðinin
kýpkýzýl bir damga gibi ayþa
ellerinin ayasýyla öðüteceksin her tanesini
kanayan parmaklarýnla
kuracaksýn dönüþ köprüsünü
filistinden gazzeye
*
yurdunda ölmek sana yeter
gömülmek yurdunun topraðýna ayþa
karýþmak topraða
sonra dönmek bir gün yeryüzüne tekrar
bir zeytin aðacý gibi
dönmek bir gün bir portakal fidaný gibi
gazze de büyüyen bir çocuðun elinde
bir demet çiçek olarak yeryüzüne tekrar
yeter sana yurdunun baðrýnda olmak
portakal çiçeði gibi
filistin þehirlerinde zulüm kol geziyor
çýk tepelere, göðsün baðrým ufuklara açýk
haykýr rüzgarlara býçak gibi acýlarýný ayþa
rüzgarlar essin
getirsin bulutlarý
rüzgarlar essin
yaðdýrsýn yaðmurlarý
yýkasýn gazzenin daðlarýný
aðaçlarýný ,damlarýný
yaðmur
yaðmur
umutlarý, düþleri boðsunlar, istedikleri kadar
çarmýha gersinler özgürlükleri
özgürlüðünü çalsýnlar çýrpsýnlar ifritin askerleri
çocuklarýn gülüþünü
ne varsa yaksýnlar yýksýnlar
sonunda gene gazzenin büyük acýsýnýn içinden çýkacak
dinmek bilmeyen acýsýnýn
yoksulluðunun içinden çýkacak sonunda gene
kan kýrmýzýsýndan çýkacak
duvarlara yapýþmýþ kandan
yaþamanýn ve ölmenin ürperiþinden çýkacak
senden çýkacak sonunda gene yaþam
senden çýkacak
senden ayþa
*
hey ayþanýn baðrýnda kanayan yara
ölümü ve ihaneti tanýdýðýn gün
geri çekileli sularý denizin
kent soluðunu tuttu
kapýlarý kapandýðý gün gökyüzünün
dalgalarýn geri çekildiði gün
tüm iðrençlikler kaldýrdýklarýnda yüzlerindeki peçeleri
tüm umutlar kül olduðu gün
kanayýp durdun
hey ayþanýn kederli kenti
yutarken acýsýný boðuldu
yitti gitti çocuklar, yankýsýz, iz býrakmadan
türküler yitti gitti
acýlar sürünür sokaklarýnda çýrýlçýplak kan içinde
dað gibi yükselen bir sessizlik
geceler kadar karanlýk bir sessizlik
korkunç bir sessizlik
yerlerde sürükleyen bir sessizlik
ölümün ve yenilginin aðýr yükünü taþýyan þehir
hey gidi dili tutulmuþ ayþanýn þehri
zulmünü yayarken ortalýða pis israil
ateþ fýrtýnasýný fýrlatýrken
tertemiz yeþil topraðýn üstüne karanlýk tufanýný
tüm analar haykýrýrken feryadýný
devrilirken aðaçlar
ezilirken tank paletleriyle
bir ufacýk kýpýrdama býrakmazken
bir parçacýk can komazken
baðýþla tüm insanlýðý
ne olur
sen baðýþla ayþa
kýzýl kýzýl akan dereleri
kanla sulanmýþ kökleri
aðýr kayalar gibi yerin dibine çöken arap kavimlerini
gene dikilecek gazzenin aðaçlarý ayþa
gene yükselecek
gene yeþerecek aðaç dallarý
yeþeren yapraklarla
kahkahalarla meydan okuyarak güneþe
ve gene gelecek kuþlar
kuþlar cývýldayarak gene gelecek
bahar gelecek
nisanlar mayýslar gene gelecek
redfer