HAYR-UL BARAKA

Yaradana sýðýnýp, düþünme nisyanýný
Kardelenler baharda tekrardan açmýyor mu?
Bitir gamý kederi, acizlik isyanýný.
Tabiat þevk içinde, neþesin saçmýyor mu?

Umut olsun doðan gün, zerreleri ýþýðý
Huzurla dolsun taþsýn, ruhun ulvi kaþýðý
Pervane misali ol, sen hakkýn has aþýðý
Þeytan bile besmele, duyunca kaçmýyor mu?

Þükür olsun sofranda, kuru ekmekse kýsmet.
Sonu gelecek bekle, hakka sýðýn ve sabret
Kara kýþlarýna da , bahar gelecek elbet.
Dalýnda duran týrtýl, kanatlý uçmuyor mu?

Zora girdiyse ömrün , zorda da vardýr rahmet.
Rahmet olmasý için, kul eylemeli zahmet.
Sýkýntýlý günlerde, kalmadýmý Muhammet(sav)
Hüzün þerbeti acý, her fani içmiyor mu?

Buyuruyor yaradan, "zorlukta kolaylký var".
Geniþ alem ve felek, sanki bir tek sana dar.
Bulunuyor ararsa, kýsmetinini yaren - yar
Mevlana yunus gibi , kendinden gecmiyor mu?

Suskun taþlarda bile, yeþeriyor filizler.
Küçük ýrmaklar ile, dolmuyor mu denizler.
Bazen mutlu olurken, mahzun ya tüm benizler.
Ýmtihan deryasýnda, rab kulu seçmiyor mu?

Sana dikilmiþ beden, icinde ruhu saklý
Deme alem tümden küs, cihan bana yasaklý
Ümitsizliðe girmiþ, nasýl kul olur haklý
Terzi bile kararda , ölçünü biçmiyor mu?

Fani olan hayatta, hakla hakikat ara
Zamanla kabuk baðlar, en olunmaz giz yara
Sakýn ha yeislerde, gark olmayasýn dara
Her nefis en sonunda , cihandan göçmüyor mu?
Tüm kainata hükmeden .El Melik görmüyormu?

Sosyal Medyada Paylaşın: