dedim ya öz-lü-yo-rum ötesiz ve berisiz artsýz/astarsýz sýnýrsýz.
yersiz ve yurtsuz halýlar gibi asýlý kalýrken havada zamAN boþluðuna çarpýyor tabanlarý ayaklarýmýn topuklar ve ýsýrýlmaz mý ki? bir soru cümlesi daha mý off ki off kapatýr gibi yapýp gözlerimi parmak aralarýmdan sana b-akýyorum teninle/tenimde bilediðim keskin bir jilet/sin þimdi YARalanmadan kurtulamam, sen kurtulmam için yaralarken beni..
bana b-ak ve sadece bana ne yaptýðýna bak. hala döküyorsun, her yerime kendini.
her þey eksik, içim ýslak ve derin üzerime siniyor bir þeyler söylesene götürdüðün neydi? sen TEK olansan, ben neden bu kadar yalnýzým? kapým yüreðimden üç basamak sonrasý aklým/ellerim/yüzüm ve ayna vaha diyalektiðinde çölden söz ediyoruz biz seninle kimse konuþmadý bu dili kayýp bir ruhun dili olmalý ayný harfler ve ayný seslerle baþka anlamlara çekilmeden ve baþkalaþmadan kendi içinde ÝÇÝM/gibi ýslak.
uzandýn kývrýlýp ve kapatarak gözlerini soðuk deðil mi? solgun evet tenine deðmemiþ bütün çiçekler kokun yayýlýyor ciðerlerime bir yaðmur sonrasý
ölüm bir baþka gerçek en az yokluðun kadar..
biliyorum. dil ucuna kadar gelip, yutkunuyordun mavi asitli bir þekeri yuttuðunda düþlerin ve diþlerin arasýna sýkýþacaðýna bakmadan.
sana öðrettiðim hiçbir þeyi unutmamalýsýn denizin tuzunu/ kokusunu ve iyotunu ki sonrasý derin.
neden göremem? sende olmayaný. defterlerin þekilsizliðinde kalýr sayfalarýn kýrýlganlýðý üþüdü avuçlarýmdaki av mevsimleri.
bir kýþ daha þimdi evet. ve kapý eþiðimizde ten/beyaz, dolanýyorum, sarýyorum dýþýmdan içimedoðru sarma/þýk ödeþemiyorum kendimle bile elma suyu koy yarýsýna kadar bardaðýn ve vodka devrilsin gövdem sana doðru son-RA iniltilerini ve kýrýklarýný gözlerinin elasýný sok ceplerime avuç içlerim neden terli? sýkýca tutuyorsun deðil mi? düþmemek için belki de gitmek? icat edilmemiþ sanki hiç doðru ve düzgün kaçýramýyorsun kelimelerini bile kapatýyorsun yarý açýkomuzlarýný ve sonra saklanýyorsun avuçlarýna ki ben, buðulu camlara çiziyorum seni ters ve yüz..
belirgin bir iz gibi ve itiraz gibi aslý/astarsýz boþluðu gibi çivinin ve ilerlemek gibi akýþkan bir sývýnýn içinde kalabalýklar içinde flu bir leke kadar duruyorum bazen görkemli tarihini izler gibi insan oðlunun.
hepsi bu mu ve her þey bu kadar mý diye ki sen, ardýna bakýyorsun kimi arýyorsun avuç içlerindeki izlerden kendinde olmayaný anlamak ister gibisin daða/taþa/suya bana deðil sana asla..
ýþýklarýný takip et tünelin, sonunu bulmak istercesine gövdeler bul yaprak yaprak aþk kokan ve yasla nefesini/soluðunu cazip geliyormuþ gibi sanki seviþmek. boþluklarýna otur merdivenlerin sendromlar daðýtsýn saçlarýný kan toplarken çanaklarý gözlerininki sen elma dersen inanacaðým dudaklarýna...
sahi, boðulmak ne demek? boþluk, nasýl tarif eder kendini? doðuþtan bir köre kýrmýzý rengi anlatýr gibi i mgeler üflüyor dudaklarým üþüyordum evet ateþi bulmaya denk geliyordu her þey o zamanlarda sýrtýný týrnakladýðým o omuz onca aðýrlýðý taþýyamayacaktý artýk mor bir gece þiire bulaþmýþtý/Atlas yüreðimdeki bitimsiz mevsimleri bu yüzden biliyorum ve terliyorum uyu þimdi...
(...)
Sosyal Medyada Paylaşın:
eksik susmalar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.