Alem ile ifþadýr, vücut ile aþikar,
Her nesne birer sanat; ateþ, toprak, rûzigar.
Soluk soluk iþlenmiþ, ilmek ilmek dokunmuþ,
Ol Sübhanýn esmasý, cümle öze okunmuþ.
Var O’nunla var iken, yok O’nunla var olur,
Aþk ilahi olursa, aþka aþýk olunur.
Aþkýn tecellisiyle, nimet olur her eza,
Cefasý da güzeldir, sefasý da hakeza.
Hakikatý aþk demek; hakiki bir aþk ile
Lütfettiði dikeni, deðiþmemektir güle.
Yardan yari isteyip, yar ile yol yürümek,
Yokluða kucak açýp, derdi ile çürümek.
Erimeli buz gibi, ateþten çok yanmalý,
Deðil sade huzurda, her an O’nu anmalý.
Kuru secde boþ rükû, gaflet aþký öldürür,
Fani aþka sarýlmak, günahkarý güldürür.
Zikre meftun olanlar, lütfa mazhar olurmuþ.
Mahlukatýn içinde, maþukunu bulurmuþ.
Yalvarýrým Sultaným, günahkar bir dil ile,
Mecazlardan soyutla, hakikati lütfeyle.
Muhammed Yusuf Maral