İstanbul

Ýstanbul

Sýladan ayýrýp kalbine aldýn,
Efsunlu gizemin nedir Ýstanbul?
Gurbetin yükünü baðrýma saldýn,
Hasretim burnumda tüter Ýstanbul

Efkârlý yüreðim daðýnda esti,
Köyümün baðlarý hicrana küstü,
Bülbülüm ötmüyor, sesini kesti,
Baðýmda baykuþlar öter Ýstanbul

Gün geldi okþadýn garip baþýmý,
Kâh verdin, kâh aldýn sýcak aþýmý,
Hep cömert olmadýn, sýktým diþimi,
Kalbimin sitemi budur Ýstanbul

Neþeyi hüzünsüz vermedin bana,
Sevdayý ölümsüz görmedin bana,
Aþkýmý çalarken sormadýn bana,
Kaybolan umudum getir Ýstanbul

Acýyla besleyip beni var ettin,
Kokunla süsleyip sana yar ettin,
Aklýmý alarak gözüm kör ettin,
Canýma dokunma, yeter Ýstanbul!

Hoþoðlu’yum, yasým silmeyi bildim,
Hüzünle yaþarken gülmeyi bildim,
Ben aþkýn uðruna ölmeyi bildim,
Gün gelir ahlarým tutar Ýstanbul!

Mustafa HOÞOÐLU


Sosyal Medyada Paylaşın: