MAVİ KELEBEĞİME MEKTUPLAR - 2 -

Yitirdim sensiz baharlarýmý
Çýrpýnan bir kuþ misali umutsuzum
Seninle birlikte mahkumum geleceðin
Zindanýna
Acýlarýmý yokluðunda avuç avuç
Gecelere serptim
Hayal ülkelerimde dolaþtým, seninleydim

Düþ kýrýklarý yaþadým her gece
Sana koþuyordum sanki gelmiþçesine
Alev alev ellerimi sana uzatýyorum
Saçlarýmda bir el dolaþýyor senin sanýyorum
Oysa rüzgarýn geliyor... uðulduyor kulaklarým
Açýyorum gözlerimi... yine... yoksun !

Bak iþte
Seni yazýyorum yine
Þiirlerimde mýsra mýsra
Bu gece seni gördüm düþler içinde
Hiç ulaþýlmamýþ çöl gecelerinde
Papatyalar vardý ellerinde
Saçlarýna taçlar takmýþtýn
Yaþadýðýmýz zindanlar hayal miydi ne
Yoksa uyandýrdý mý kabuslarýmdan
Bir el, usulca bitti derken
Kapkara gecelerde kabuslarýmýz
Hala neden ? söyler misin ?
Acýlar sebil sebil yüreðimde
Veda etmeden gitmiþtin
Mavi kelebeðim

Þimdi
Aylarý sayacaðým
Þiirler yazacaðým geliþine bestelenen þarký diye
Dün nasýl baþladýysa
Benim yalnýzlýðým vedasýz bir akþamda
Senin hatýralarýnla avundumsa
Þimdi kalan bu aylarda
Geliþine yazacaðým mýsralarýmý
Mavi bir kalemle... umutlar mavi olsun !

Yalnýzlýðýmda
Sensizliðimde
Ýþte dökülen geceye
Parmaklarýmdaki tek dostum sigaram
Dökülen küllerimi savuruyorum geceye
Gecemde senin hayalinle uyudum
Çoktan alýþtým kabuslara
Korkularýmý alýp onlarla yaþadým
Maviliklerimi kara bulutlar kapladý
Saðnak yaðmurlar yaðýyordu üstüme
Kimse tutmadý ellerimden
Dolu dizgin gidiyordum hüzün denizlerine
Bir martý olup uçtum...süzüldüm süzüldüm
Hüzün denizlerindeki o martý bendim

Ve... yokluðunda
En yakýn dostlara güvendim
Beni taa can evimden vurdular
Baþýmda estirdiler fýrtýnalarýn karasýný
Yabancý ülkelere gittim izlerini aradým
Teselli olsun diye
Gece karanlýðýnda bir ýþýk aradým
Gözyaþlarým tuzluydu bunu anladým
Islandým karanlýklarýn yaðmurunda
Ýlham perilerinden bir dostluk umdum
Seni sordum
Yoktu hiç bir cevap
Kýrýldý umutlarým
Mutluluðun kapýlarý kapanmýþtý bana

Sen ey
Þafaklardan da güzel akþam
Gel unutalým karanlýk gecelerini
Dostluklar kuralým, hayal bu ya
Kim ölmüþ ki hayal kurmaktan
Sen ey kara bulut, mavileri kapadýn !
Güneþim nerede ?
Sen... gece...geceden de siyah renkler
Kapatma mavilerimi
Örtme yýldýzlarýmýn ýþýklarýný
Siyah tüllerini çek yana

Sen
Sen gelmiþsin dün akþam
Beni aramýþsýn ... sesin hala kulaðýmda
Ýçimde sensizlik !
Gidiþinle baþlayan hicraným
Mazi geldi gözlerimin önüne hep
Avutmak istedim yanan yüreðimi
Yoksun... geceme çattým
Yaðmurlarda yürüdüðümüzü hatýrladým
Eski bir mektubun geçti elime
Açtým okudum dün gece... aðladým aðladým
Satýrlarýn sen olmuþtu
Gözümdeki damlalara sarýnmýþ
Konuþtum onlarla
Cevap vermediler bana
Seni öptüm öptüm, kokladým mektubunu
Korkutuyor bu akþamlar beni
Sensiz sensiz

Duygularýmdan damlalardý
Sana yazdýðým bu mektubum
Hep son ayrýlýþtýr bu diyorum
Bizim iki ayrýlýðýmýz vardý
Hiç terk etmeyen gözlerimi
Her hatýrlayýþta yeniden damlayan
Sýmsýcak yakan kül eden duygularýmý
O anne ; kimsesiz yabancý her þey ona
Etraf karanlýk ; bir evlat var yanýnda
Uzaðýnda ama... hep yanýnda
Bir korku çýðlýðý gibi uzuyor geceleri
Hüzün, ayrýlýk bu iki insanda
Hep son ayrýlýþtý bu... Çaresiz anda
Acýlar sebil sebil yüreðinde

Gene o yýlbaþý gecesi
Karlar yaðacak yüreðime
Soðuk iliklerime iþledikçe
Canýmda benliðimde hissedeceðim
Üþüdüðünü !
Dün nasýl doðduðunu o Frankfurt kentinde
Yine gözlerimin önünde
Simsiyah saçlý bir bebeði
Hayal edeceðim
Hiç çýkmayacaksýn düþlerimden

Günay Koçak

5. 05. 2024






Sosyal Medyada Paylaşın: